بهروز افخمی نماينده مردم تهران در مجلس و فيلمساز دوران جنگ، که سخنان يکسال پيش او در مجلس پيرامون گرايش به خروج از کشور در ميان جوانان جنجال سازی جناح راست را در جمهوری اسلامی به همراه داشت، روز گذشته نيز در مجلس با صراحت واقعيات ديگری را مطرح کرد.

افخمی در نطق  پيش از دستور خود در جلسه علنی مجلس طی سخنان هشدار دهنده ای که مردم و خطر کناره گيری و انفعال آنها و خالی شدن ميدان برای يکه تازی جناح راست را مورد نظر داشت گفت:

« مردم تهران اين روزها با حيرت نتايج انفعال و تنبلی سياسی خود در انتخابات سال گذشته شورای شهر را مي‌بينند. بعد از اين انتخابات و با انتصاب شهردار جديد، مديريت شهر تهران بر عهده كسانی قرار گرفته كه برای تعطيل كردن مراكز فرهنگی و هنری، مطرود كردن انجمن‌ها و از رونق انداختن فرهنگسراهای تحت اداره شهرداری بي‌تابی مي‌كنند و به دنبال بهانه مي‌گردند. آنها در انتظار ديدن روزی هستند كه فرهنگسرايی در كار نباشد يا اگر هست هيچ تفاوتی با مسجد و حسينيه نداشته باشد. آنها به كلمه فرهنگ مشكوكند و با شنيدن كلماتی مثل تفريح و سرگرمی وحشت‌زده و نگران مي‌شوند، و در مقابل تعبيراتی مانند زيبايي‌شناسی و هنر، سنگربندی مي‌كنند.
اكثريت مردم تهران به اختيار و تمايل خود از حق خود برای تعيين سرنوشت و مديريت شهر صرف‌نظر كردند. آنها بي‌اختيار و تمايل خود اختيار امور شهر را به يك اقليت كوچك و مسوولان منتخب آنها واگذار كردند . به اين ترتيب مديريت شهر تهران بر عهده كسانی قرار گرفت كه خود را منتخب كمتر از 10 درصد مردم مي‌بينند و خواه ناخواه به خواسته‌ها و تمايلات آن اقليت اهميت بيشتری مي‌دهند.
 راستش را بخواهيد حق هم دارند. اگر من هم به جای آنها بودم همين رفتار را مي‌كردم؛ زيرا ميان كسی كه رای مي‌دهد و كسی كه رای نمي‌دهد تفاوت از زمين تا آسمان است. كسی كه رای مي‌دهد خواسته‌هايش را اعلام مي‌كند و برای رسيدن به آنها پا مي‌فشارد مي‌تواند به اهداف خود دست پيدا كند؛ حتی اگر خواسته‌ها نامعقول و ناروا داشته باشد. اما كسی كه خودش را لوس مي‌كند و برای حضور چند ساعت حضور در عرصه انتخابات از عالم و آدم طلبكار مي‌شود و ژست نااميدی مي‌گيرد و قهر مي‌كند، و از شركت در انتخابات بعدی خودداری مي‌كند، حتی اگر خواسته‌های معقول و منطقی داشته باشد به هيچ جا نخواهد رسيد و از عرصه اجتماع به حاشيه خواهد رفت.
كسانی كه در انتخابات شورای شهر شركت كردند و رای دادند، تا مديريت شهری فعلی انتخاب شود اگرچه كمتر از 10 درصد صاحبان حق رای هستند اما يك اقليت فعال منسجم و پرجنب و جوش هستند كه بر اساس قواعد دموكراسی و انتخابات آزاد، اداره شهر تهران را به دست گرفتند.
اين اقليت چنان منسجم سازماندهی شده و قابل اهميت است و اكثريت را چنان مايوس و سست‌عنصر مي‌بيند كه همين حالا به پيروزی در انتخابات مجلس بعدی يقين پيدا كرده، و با اعتماد به نفس كامل برای تعطيل انجمن‌های فرهنگی و هنری و مطرود كردن فرهنگسراها بي‌تابی مي‌كند، و دنبال بهانه مي‌گردد.
 اين اقليت از شركت نكردن اكثريت در انتخابات بعدی آن‌قدر مطمئن است كه انتظارات خود را از همين حالا آشكار كرده است. حق با آنهاست. مردمی كه رای نداده‌اند و اختيارات شهر را داوطلبانه رها كرده‌اند مستحق رفتاری هستند كه اولين نشانه‌هايش را مي‌بينيم و مراحل بعدی آن بعد از انتخابات مجلس و تغيير تركيب آن فرا خواهد رسيد.