شادابی، مدير روابط عمومی دادسرای عمومی و انقلاب تهران، با تاكيد بر مناظره با رييس كميسيون اصل نود مجلس راجع به گزارش پرونده‌ی زهرا كاظمی، گفت كه پاسخ به مطالب مطرح شده جزء وظايف ذاتی حوزه‌ی تحت مسووليت اوست.
او  گفت: پاسخ به گزارش کميسيون اصل 90 درباره قتل زهرا کاظمی آنقدر ساده و آسان است كه در واقع حتی مي‌بايست پاسخ به آن را به كارمندان روابط عمومی محول مي‌كرديم.

رئيس روابط عمومی دادستان تهران نگفت که اگر پاسخ را کارکنان دادستانی فوت آب اند، چرا هنگام تحقيق کميسيون نرفتند در مجلس به سئوالات جواب بدهند؟ آنها که دادگاه و دستگاه قضائی را دراختيار دارند و اينگونه هم پاسخ در آستين، چرا بی معطلی يک دادگاه تشکيل نمی دهند تا در آن اسناد و مدارک دال بر بيهوده بودن گزارش قرائت شده در مجلس را ثابت کنند، تا بالاخره بر مردم معلوم شود:

1-  انگشت دست و پای زهرا کاظمی طی چه عمليات محيرالعقولی در زندان شکسته؟

2-  جمجمه زندانی بر اثر اصابت چه ضربه ای و توسط کی شکسته؟

3-  زندانی نيمه جان را چه کسانی به بيمارستان نظامی سپاه بنام بقيه الله منتقل کرده است؟

4-  برگ محرمانه معاينه پزشکی کجاست و در آن چه نوشته شده؟

5-  زندانی هنگام انتقال چشم بسته از بازداشتگاه نيروی انتظامی به زندان اوين چرا به محض شنيدن صدای بازجوئی که شب قبل ساعت 10 و نيم شب وارد سلول او شده شروع به فرياد و افشاگری کرده است؟

6-  دليل تحويل ندادن جسد به خانواده مقتول چه بوده است؟

7-  دروغگوئی ها و تهديد و ارعاب مطبوعات و حتی مديران کل وزارت خارجه و وزارت ارشاد هم پيش کش! زيرا وقتی 100 آمد 90 هم نزد اوست!