شيرين عبادی  در همايش صلح و آزادی كه در دانشگاه اميركبير برپا شده بود، طی سخنانی كه در بسياری جهات تائيد سياست های محمد خاتمی برای پيشبرد اصلاحات در ايران است گفت:

پيام روشن و آشكار جايزه صلح نوبل به يك زن مسلمان آنست كه ناسازگار خواندن اسلام با حقوق بشر‌‏مردود است.

 شيرين عبادی با اشاره به سخنان خود در اردوی دفتر تحكيم وحدت، گفت:

من به شما گفتم كه اگر به شما مي‌‏گويند، اسلام با حقوق بشر سازگار نيست، باور نكنيد. به شما گفتم كه از دين خود شرم نكنيد، مي‌‏توانيد مسلمان باشيد و سرافرازانه باشيد.  برخی از شما ترديد كرديد. دانشجوی خوب دانشجويی است كه سوال كند و جدل كند و به چالش بكشاند. ليكن از آن جلسه تا به امروز اتفاقاتی افتاد. اين جايزه پيام صلح و دوستی و عدالتخواهی و اتحاد شما به جهان بود

ما خواهان دموكراسی و آزادی مي‌‏باشيم. من و شما در جاده‌‏ای هموار حركت كرديم اما اين جاده با خون جوانان و زندانی بودن عزيزان ما هموار شده است.

اين جايزه متعلق به همه ايراني‌‏هاست. همه افرادی كه معتقد به دموكراسی و حقوق بشر هستند. متعلق به همه آزادگانی است كه به خاطر عقايد خود در زندان هستند و هيچ كس حتی شيرين عبادی حق مصادره آن را ندارد.

نكند شما ناخواسته به راه كسانی برويد كه جز زبان زور نمي‌‏فهمند و در پی ايجاد اغتشاش هستند. آنها كه در محيط آرام نابود مي‌‏شوند و عمر آنها به تنش‌‏های اجتماعی وابسته است.  تنها راه اصولی، پيگيری مداوم و حضور در صحنه برای رسيدن به مطالبات است. ‏مردم احتياج به اميدواری دارند، چرا كه در غير اين صورت صحنه را ترك خواهند كرد. اگر ما فقط سياهي‌‏ها را بگوييم به ضرر جريان عدالتخواهی است.  راه پيگيری مطالبات را به مردم ياد بدهيم، سياه و سفيد را با هم ببينيم تا مردم نااميد نشوند. من وقتی از حقوق بشر در سال 82 صحبت مي‌‏كنم به دنبالش يك چيز ديگری هم مي‌‏گويم و آن اين است كه سال 1362 تا 1382 را با هم مقايسه كنيد. ما در اين بيست سال حقوق بشرمان ترقی كرده است.
اگر جلو آمده‌‏ايم و پيشرفت داشته‌‏ايم، خواست شما مردم تحقق يافته است. پس بر خواسته‌‏هايمان پافشاری كنيم و شجاعانه در ميدان بمانيد. تحقق حقوق بشر و كرامت انسانی، همتی جانانه طلب مي‌‏كند. بايد خود را فراموش كنيم و در جمع حل شويم و به مصلحت همگان بيانديشيم.

عبادی از فراموش كردن تاريخ يك ملت به عنوان يك خطر هولناك ياد كرد و گفت: خادمين ملت را قدر نهيم و خائنين را به ياد بياوريم. بدانيم در تحقق دموكراسی، مهم‌‏ترين ركن آزادی بيان است، يعنی انديشه خود را بي‌‏دغدغه به زبان بياوريم. تا جامعه‌‏ای آزاد نباشد و عقائدش را بيان نكند، چطور انتظار دارد كه آرمانهايش محقق شود؟  آزادی را نه برای خود بلكه برای مخالفان خود هم بخواهيم. غمگين نشويم كه ياران را با اسحاق رابين و انور سادات برابر كنند؛  پاس داريم افرادی را كه بواسطه ابراز عقيده در ميان ما نيستند.
رئيس كانون مدافعان حقوق بشر گفت: نبايد قهرمان پروری كرد. از اشتباهات گذشته خود عبرت بگيريم، قهرمان نسازيد چرا كه قهرمان شكست مي‌‏خورد، اشتباه مي‌‏كند و حتی خيانت مي‌‏كند.

قهرمان شمائيد و بايد در ميدان بمانيد. اجازه ندهيد كه روحيه قهرمان پروری بر شما اثر بگذارد. وای بر ملتی كه خواهان قهرمان باشد.

آنها كه در راه ابراز عقيده در خاك خفته‌‏اند و يا زندانی سياسی اند قهرمانان واقعی اند.