|
«آخر خط» نوشته «پتر
توريني»، ترجمه «علی امينی
نجفي» با طراحی و كارگردانی «سهراب
سليمي» و بازی «احمد ساعتچيان» و
«آرزو محمدي» و آهنگسازی «عليرضا
ساعتچيان» در تالار سايه از
مجموعه تئاتر شهر به اجرا در آمد.
اين نمايش درباره مرد روزنامه نگاری
است كه به پايان خط رسيده و به شيوه
سوئدی می خواهد تا 1000 بشمارد و
خود را بكشد. آخر خط نمايش عاقبت
آدمی است كه در غرقابی از دروغ ها
و تزوير ها فرو رفته و ديگر در
اين دنيای غير واقعی قادر به
ادامه حيات نيست. پتر تورينی در 26
سپتامبر 1944 در شهرك «سانتا مارگارتن»
در نزديكی شهر «گراتس» در جنوب
اتريش به دنيا آمد. نمايش «آخر خط»
در سال 1977 نوشته شد. تورينی آن را
به مناسبت 60 سالگی «كلاوس پايمان»
كارگردان شهير آلمانی كه در سال
80 نمايش «ريچارد دوم» را در تهران
اجرا كرد، به او اهدا كرد.
كارگرداني
سهراب
سليمی (1329، مشهد) از سال 1345
فعاليت هنری خود را آغاز كرده و
در سال 1357 از دانشكده هنرهای
دراماتيك در رشته بازيگری و
كارگردانی فارغ التحصيل شد.
او تاكنون نزديك به 100 تئاتر و تله
تئاتر بازی كرده است كه از مهم ترين
آنها می توان به نمايش های
لبخند باشكوه آقای گيل (ركن
الدين خسروی، 1352)، ابراهيم توپچی
و آقابيك (ركن الدين خسروی، 1354)،
استثنا و قاعده (ركن الدين
خسروی، 1357)، سی زوئه بانسی
مرده است (خسروی، 1360)، معمای
ماهيار معمار (رضا قاسمی، 1365)،
تولد (ركن الدين خسروی، 1367)،
بينوايان (بهروز غريب پور،
1375)، دايره گچی قفقازی (حميد
سمندريان، 1377)، درد دل با سگ (آتيلا
پسيانی، 1379) و... اشاره كرد. اما او
علاوه بر بازيگری گاهی نيز به
كارگردانی به طور جدی نگاه
كرده است. از سليمی تاكنون نمايش های
گلدونه خانم، حالت چطوره مش رحيم، 27
واگن پر از پنبه، از پانيفتاده ها،
كبودان و اسفنديار، مده آ و آخر
خط در تالارهای تهران اجرا شده
است.
|
