همزمان با تائيد دعوت از وزرای خارجه انگليس، آلمان و فرانسه برای سفر همزمان به ايران و در آستانه ورود آنها به کشور، خبرگزاری ها اعلام داشتند که يک هيات از ناظران حقوق بشر جهانی نيز در روزهای آينده راهی ايران  خواهد شد. اين هيات، همانگونه می خواهد به مخفيگاه ها و زندان های انفرادی وارد شود که هيات بازرسی فعاليت های اتمی می خواهند از تمام مکان های فعاليت های هسته ای ايران بازديد کند. از سراتفاق نيست، در هر دو مورد بايد به زيرمجموعه های سپاه پاسداران وارد شد!

گزارشی که هيات بازرسان حقوق بشر از سفر خود به اتحاديه اروپا خواهند داد، نقش تعيين کننده در تهيه قطعنامه نهائی سازمان ملل در باره نقض حقوق بشر در ايران خواهد داشت.

آنها زمانی به تهران می رسند که خانواده های زندانيان ملی مذهبی در کنار ديوار دفتر سازمان ملل در تهران تحصن کرده اند و گروه های فشاردر اطراف آنها پرسه می زنند تا مردم به حمايت از آنها بر نخيزند!

امروز بنابر گزارشی که در همين شماره پيک می خوانيد، نامه ها و دادخواست های جديدی برای رسيدگی به وضع زندان های ايران و وضعيت زندانيان ملی مذهبی تسليم سازمان ملل در تهران خواهد شد.

خانواده عباس عبدی در برابر دفتر سازمان ملل متحد در تهران متحصن است و گفته می شود "بيت رهبري" با آزاد شدن او از زندان موافق نيست. عباس عبدی که زمانی سيل جمعيت با شعار "دانشجوی خط امام بر تو درود بر تو سلام" راهی جماران و ديدار با آيت الله خمينی بودند، رهبری اين دانشجويان را برعهده داشت. او اکنون 41 مين روز اعتصاب غذای خود را پشت سر می گذارد.

هاشم آغاجری استاد دانشگاه و عضو رهبری مجاهدين انقلاب اسلامی نيز با يک پای از دست داده در جنگ گوشه زندان اوين در حال اعتصاب غذا بسر می برد.

جرم او نه براندازی، نه شليک گلوله، نه توهين و نه تشويش اذهان عمومی، بلکه ابراز نظر است! البته همه آنها که با فعل و انفعالات و اشارات سياسی در جمهوری آشنا هستند می دانند که اين فقط يک بهانه است. دستگيری و زندانی کردن هاشم آغاجری سناريوی کهنه ايست که يکبار در جمهوری اسلامی اجرا شده است. زمانی که محمد رضا سعادتی را زندانی کردند تا مجاهدين خلق را برآشفته ساخته و به چالش بطلبند و سپس موج اعدام و انفجار و ترور را در مملکت جاری و حاکم کنند.

دو اشتباه برای تکرار اين سناريو مرتکب شدند: نخست آنکه زمان و تجربه را همانگونه فراموش کردند که بی پايگاهی خود در ميان مردم را و دوم اينکه سازمان مجاهدين انقلاب را با سازمان مجاهدين خلق مشابه تصور کردند.

حضور روزنامه نگاران و وکلای دادگستری در زندان نيز از چشم هيات ناظر حقوق بشر پنهان نيست. آنها که از پنهان ترين پايگاه های اتمی ايران عکس و گزارش دراختيار دارند، بی شک می دانند در زندان های ايران نيز چه می گذرد و چرا می گذرد.

اتحاديه اروپا نمی خواهد ايران را تسليم امريکا کند. منافع آنها بصورت جدی در گرو اين سياست است. از سوی ديگر امريکا به بهانه فعاليت های هسته ای و حقوق بشر در تدارک تصاحب ايران است. اروپا معتقد است تنها راه مقابله با امريکا و خنثی سازی سياست تهاجمی امريکا جلب مشارکت وسيع مردم ايران در يک ساختار دمکراتيک در حاکميت جمهوری اسلامی است و به اين دليل نمی تواند بر نقض حقوق بشر و يا برپائی يک انتخابات فرمايشی چشم پوشی کند. چالش از اينجا آغاز می شود. يعنی از مقاومت بخش انتصابی حاکميت جمهوری اسلامی در برابر سياست اتحاديه اروپا مبنی بر اجتناب ناپذير بودن احترام به حقوق بشر و قبول معيارهای دمکراسی. تلاشی که مطبوعات دست راستی جمهوری اسلامی در روزهای اخير کرده و می کنند تا خبر ورود هيات بازرسی حقوق بشر به ايران را در برابر سفر هيات بازرسی مراکز اتمی ايران کوچک جلوه داده و در پشت آن پنهان کنند ناشی از همين بيم و هراس است. آنها بدقت می دانند که در هر مذاکره ای با وزرای خارجه اتحاديه اروپا، برای قبول حقوق بشر و گشايش فضای سياسی کشور زير فشار قرار خواهند داشت.

استقبال از خانم شيرين عبادی، هنگام بازگشت به ايران به جهانيان نشان داد که مردم ايران عليرغم تمام فشاری که طی شش سال گذشته متحمل شده اند همچنان خواهان تغييرات اساسی در کشورند و به هيچ روی منفعل نشده و نه دست از خواسته های خود نکشيده اند، بلکه با اولين امکان و فرصت صدها هزار نفر در تهران می تواند به حرکت در آيد!