جدالی که از نخستين ساعات اعلام اهدای جايزه صلح نوبل به خانم شيرين عبادی ميان بيت رهبری و کابينه خاتمی آغاز شده بود، سرانجام به موضع گيری های پراکنده اعضای کابينه و مصاحبه ای انجاميد که محمد خاتمی زيرفشار خبرنگاران در صحن مجلس انجام داد.

درمحافل سياسی ايران اين آگاهی دقيق وجود دارد که رهبر جمهوری اسلامی بلافاصله پس از اعلام اهدای جايزه نوبل به خانم عبادی ارزيابی خود را در اين جمله به خاتمی ابلاغ کرد: «اين توطئه ايست عليه نظام»

اين ارزيابی از ماجرا زمانی به کابينه منتقل شد که اعضای دولت سرگرم تدوين اطلاعيه در تقدير از خانم شيرين عبادی بودند تا ابتکار عمل در اختيار دولت بماند.

بحث ها در درون کابينه از همينجا آغاز شد و بلافاصله در مجلس نيز انعکاس يافت. همين ارزيابی رهبر، در فاصله اندکی توسط بادامچيان و حسين شريعتمداری در مطبوعات عنوان شد و يکبار ديگر تئوری توطئه بر واقعيت سوار شد، بی آنکه کسی پاسخ بدهد: حتی اگر توطئه هم باشد، اگر زمينه داخلی آن را خود شما فراهم نساخته باشيد، چگونه می تواند اين توطئه پيش برده شود؟

فاجعه ای که در زندان ها جريان دارد، مقابله ای که با حقوق ابتدايی مردم برای انتخاب می شود، فلج سازی مجلسی که با رای مردم تشکيل شده، حتی تدارک يک مجلس فرمايشی برای شش ماه آينده و دهها نمونه از بگير و ببند و توقيف و شکنجه و اعتراف... در واقع اينها توطئه است، نه جايزه. اگر هم طمعی در اهدای اين جايزه به زعم شما وجود داشته باشد اين طمع در درجه نخست بموجب و برخاسته از آن فاجعه ايست که در زندان و خيابان و خانه مردم بوجود آورده ايد.

فشار به خاتمی برای جلوگيری از موضع گيری رسمی و تائيد آميز اهدای جايزه صلح نوبل به خانم عبادی که به مجلس نيز کشيده شد، عملا به آنجا انجاميد که معاون پارلمانی رئيس جمهور "ابطحي" مستقل وارد عمل شود و به گونه ای صحبت کند که ديگران بدانند نظر خاتمی آنهائی است که او می گويد و سخنگوی دولت در مصاحبه هفتگی با خبرنگاران با لکنت زبان به عبادی تبريک بگويد. در مجلس نيز وضع به همين روال طی شد. ابتدا برخی نمايندگان بصورت مستقل ابراز نظر کردند، سپس نامه 139 نفره ای تنظيم شد که اکنون به اطلاعيه 181 امضائی ختم شده است و هنوز هيات رئيسه مجلس نتوانسته ابراز نظر رسمی کند! نه تنها چنين نشده، بلکه هيات رسمی برای استقبال از طرف مجلس مردم برای يک عضو جامعه ايران تعيين نشد.

حرف و کلام بخش انتصابی و ولايتی جمهوری اسلامی همان است که شريعتمداری و بادامچيان می گويند و رهبر تکرار می کند و از صلح نوبل تا سلاح اتمی در حوزه اختيارات جلسات تحليلی حسين شريعتمداری و رهبر جمهوری اسلامی قرار می گيرد. ترس از فلج شدن توطئه خزنده بخش انتصابی حاکميت عليه جنبش مردم برای آزادی و عدالت است. اگر اين غارت و حاکميت مافيای اقتصادی بر کشور نظام است، اهدای جايزه صلح نوبل به خانم عبادی بهترين توطئه عليه اين نظام است!

اين دخالت رهبر و بيت رهبری در تمام امور کلی و جزئی کشور، فاجعه ايست که بر دهه 30 و برنهضت نفت و برمناسبات دربار با دکتر مصدق سايه افکند و به بزرگترين برخوردها انجاميد. با اين تفاوت که آن زمان اشرف پهلوی محرک فتنه بود و حالا حسين شريعتمداري!