|
نهضت
آزادی ايران با انتشار بيانيهای
تحت عنوان «تداوم فشار بر جنبش
دانشجويی، مطبوعات و فعالان
سياسي» به تحليل شرايط اجتماعی
حاضر پرداخت.
به گزارش خبرگزاری كار ايران،
ايلنا، در اين بيانيه كه از طريق
نمابر به دفتر خبرگزاری ارسال
شده، آمده است: در هفتههای
اخير رويدادهايی پی در پی
از درون خوابگاه دانشجويی
دانشگاه تهران در آستانه سالروز
هجدهم تير ماه سال 1378 و با عبور از
محلههای اطراف كوی به
سراسر ايران پراكنده شد. اين وقايع
به تدريج به صورت يك خبر جهانی
درآمد، تا آنجا كه دولتمردانی
مانند بوش و بلر و ديگران را به
اظهار نظر در مورد آن كشاند و واكنشها،
تنشها و تشنجات فراوانی را
برانگيخت. اين امر باعث شد كه
موقعيت حساس ايران، كه در پس سقوط
رژيم صدام حسين و حضور نيروهای
نظامی آمريكا در مرزهای
غربی ايران حساستر و مخاطره
آميزتر شده بود، با افزايش كشمكشهای
داخلی تا مرز بروز يك بحران تازه
سياسی و اجتماعی پيش برود و
بيش از پيش بر نگرانيهای
عمومی و مطرح شدن پرسشهای
متعدد در مورد آينده جامعه ايران
افزوده شود.
اين بيانيه ميافزايد: واكنشهای
تند و خشونت بار گروههای
مخالف جنبش دانشجويی و ضد
اصلاحات از موجبات اصلی اوجگيری
بحران گرديد.
در ادامه اين بيانيه آمده است: حركتهای
دانشجويی در راستای تحقق
مطالبات صنفی و يا سياسی بر
طبق اصل مصرح در قانون اساسی در
باب آزادی بيان، گردهمايی و
آزاديهای سياسی حق مسلم
آنان است. سركوب و مقابله با حركت
دانشجويی به طور خاص وتقابل با
روشنفكران، دانشگاهيان، فعالان
سياسی و روزنامه نگاران به طور
عام، از محورهای اصلی بحران
كنونی است.
در ادامه اين بيانيه تصريح شده است:
خارج نشينان مخالف نظام جمهوری
اسلامی عموماً به چيزی كمتر
از فروپاشی و سرنگونی نظام
اسلامی نميانديشند. گروهی
از آنها در انتظار حل و فصل مسئله
ايران به دست آمريكا و سپرده شدن
زمام امور به فراريان وابسته به
نظام گذشته، به عنوان بديل نظام
موجود روز شماری ميكنند.
بلندگوهای اين جريان برانداز
تلاش كردند كه با بهرهبرداری
از احساسات پاك و آزادی خواهانه
دانشجويان و با تبليغات يك سويه و
افراطی، از آب گل آلود ماهی
بگيرند و به حركات قانونی
دانشجويان چهره يك حركت براندازانه
ببخشند، آنها خود را از راه دور و از
طريق وسايل ارتباط جمعی گستردهای
كه در اختيار دارند وارد يك مسئله
داخلی كرده و با حركات
دانشجويی و مردمی آنچنان همسو
نشان دادند كه گويی هر حركتی
كه در ايران از سوی جوانان، در
راستای مطالبات خود و استيفای
حقوق ملت صورت ميگيرد، دست پخت
فكر و برنامهريزی آْنها است.
اين
القای شبهه و توهم، دست آويز و
بهانه تازه و مضاعفی را برای
سركوب جنبش دانشجويی و توجيه
بازداشتهای گسترده به
مخالفان اصلاحات داده است! به اين
ترتيب مطالبات و خواستههای
به حق و معقول دانشجويان با حركات
انحرافی و مغرضانه خارج نشينان
لكهدار و بد نام گرديده و
دانشجويان از حركت سالم و مؤثر باز
ماندند. ملاحظه ميشود كه چگونه
دو گروه قدرت طلب افراطی در داخل
و خارج كشور، كه هر دو دشمن اصلاحات
و طرفدار خشونت هستند فعاليتهای
قانونی دانشجويان را بياثر و
يا منحرف ميكنند.
نهضت
آزادی ايران در ادامه بيانيه خود
ميافزايد: خشونت طلبان داخل، با
سوء استفاده از جو فراهم شده با
حركات مسالمت آميز و صنفی
دانشجويان به مقابله پرداختند.
در ادامه اين بيانيه آمده است: اما
تهاجم و سركوب تنها به حريم دانشگاه
و دانشجويان محدود نشده است، بلكه
قلمروی... بازداشتها به
روزنامهنگاران، خبرنگاران،
فعالان فرهنگی ـ سياسی و
حتی نمايندگان مجلس گسترش پيدا
كرد و عرصه عمومی را بيش از پيش
تنگ و مردم را تحت فشار قرار داد.
بازتابهای داخلی و بين
المللی اين تشنجات و
برخوردهای غير مدنی در برابر
خواستهای مدنی دانشجويان
تا آنجا پيش ميرود كه كميسيون
حقوق بشر سازمان ملل متحد و كميسيون
حقوق بشر اسلامی صدا برمي‌آورند
و به تداوم نقض حقوق انسانها در
ايران اعتراض كردهاند.
به
رغم رويدادهای ياد شده، اصلاح
طلبان، آزادی خواهان و شخص رئيس
جمهور همچنان بر قدرت مردم
پافشاری ميكنند. رئيس محترم
جمهوری مقابله با آزادی و
مردم سالاری را سبب رويگردانی
مردم از اسلام ميشمارد و در
پی بروز حوادث حادی همچون
وارد شدن ضربه مغزی به خانم زهرا
كاظمی، خبرنگار ايرانی
تبار كانادايی، كميسيونهای
ويژهای را مأمور رسيدگی و
تهيه گزارش ميكند، چرا كه در پشت
اين صحنهها همان مخالفان
اصلاحات پنهان شدهاند! در هر حال
اين خاتمی است كه هدف تيغ تيز
سرزنش، اعتراض و اهانت قرار ميگيرد
و از هر دو سو زير فشار است، چرا كه
دوستان و دشمنان همه مسائل و مصيبتها
را به رئيس جمهور برميگردانند و
از او درمان و تاوان ميخواهند!
نهضت آزادی ايران در بيانيه خود
با اشاره به نامه دبيركل جبهه
مشاركت ايران اسلامی و نايب رئيس
مجلس به رئيس جمهوری كه نسبت به
پرونده سازيها و رفتارهای
غير قانونی سازمانها و
نهادهای موازی و اعمال روشهای
مغاير قانون اساسی هشدار داده
است، همچنين بيانيه هيات موسس
كانون مدافعان حقوق بشر كه نسبت به
پيگرد نمايندگان مجلس اعتراض كرده
است، اعلام كرد: با كمال تأسف
ملاحظه ميشود كه مناقشات، صف
بنديها، قانون شكنيها و
برخوردهای بيپرده و آشكار در
تمامی سطوح جامعه از دانشگاه،
تريبون نماز جمعه تا مجلس و قوه
قضائيه و شورای عالی امنيت
ملی به مراحل باريك و حادی
رسيده است كه همه اركان نظام را
در معرض تهديد قرار داده است و اين
در حالی است كه از يك سو، علاوه
بر تهديدهای جدی آمريكا و
انگليس پروژه پيوستن ايران به
پروتكل الحاقی و بازديد بازرسان
از تأسيسات هستهای ايران در
دستور كار سازمانهای بين
المللی و اتحاديه اروپا قرار
گرفته است.
در
ادامه اين بيانيه آمده است: نتيجه
اوضاع و احوال جاری چيزی جز
برهم ريختگی امور، نارضايی
روشنفكران و سوق دادن آنها به بيتفاوتی،
فرار مغزها و دامن زدن وسايل ارتباط
جمعی بين المللی به تبليغ
عليه جمهوری اسلامی نيست و
همه اينها محصول بسته ماندن فضای
سياسی جامعه و بياعتقادی
جناحهای اقتدارگرا به مشاركت
و دخالت واقعی مردم در امور
خودشان است. بدين ترتيب در جامعه
بحران زده ايران، حركتهای
ساده دانشجويی كه در صورت حسن
نيت و درايت مسئولان ذيربط و عدم
مداخله افراد غير مسئول و شناخته
شده ميتوانست ساده برگزار شود
با شاخ و برگ فراوان با مسائل
گوناگون داخلی و بين المللی
در زمينههای سياسی،
قضايی و امنيتی آميخته شده
است و امنيت و منافع ملی دستخوش
تلاطم و بحران گرديده است.
در
ادامه اين بيانيه تصريح شده است: در
چنين شرايطی، چه سرنوشتی در
پيش روی جامعه است و چه بايد كرد؟
در
ادامه اين بيانيه تأكيد شده است:
نهضت آزادی ايران در چهارچوب
راهبرد وفاق ملی بارها بر
همسويی و همكاری همه
نيروهای درون و بيرون حاكميت كه
بر قانونمداری و تقويت جبهه
اصلاحات و تداوم مبارزات
قانونی، علنی ومسالمت آميز
باور دارند، اصرار ورزيده است و
تأمين حقوق سياسی و اجتماعی
مردم را تنها راه كاهش بحران و
مقاوم ساختن جامعه در برابر
تهديدات داخلی و بين المللی
ميداند.
نهضت آزادی ايران در بيانيه خود
بر اين باور است كه جامعه ما بر سر
دو راهی سرنوشت سازی قرار
گرفته است، يك راه ادامه روند
كنونی و راه ديگر احيای حقوق
اساسی ملت از طريق بازگشت به
آرمانهای اوليه انقلاب است
كه در سخنان رهبر فقيد انقلاب در
پاريس و شعارهای مردم در
راهپيماييهای دوران انقلاب
تجلی يافت و با تكيه بر آنها مردم
در همه پرسی 12 فروردين 1358 به
جمهوری اسلامی رأی دادند
تا آزادی، مردم سالاری بر
اساس ارزشهای فرهنگی و
دينی مردم تأمين شود.
نهضت
آزادی ايران معتقد است راه دوم
موجب حفظ استقلال و تماميت ارضی
كشور، نجات ملت و استمرار نظام
جمهوری اسلامی ايران خواهد
بود.
|
