سرتيپ سپاه حسين شريعتمداری دراين روزها حتی وقت نوشتن سرمقاله هم در كيهان ندارد و آن را به سردار سرتيپ سپاه صفار هرندی واگذار كرده است. او همه تجربه چندين ساله خود را برای تواب سازی و اعتراف گيری و سپس هويت نويسی بكار گرفته و ستاد بازجوئی از دانشجويان را در اوين برعهده دارد!

شريعتمداری و مرتضوی با حمايت كامل سيمای لاريجانی در تدارك بهره گيری از 10 روز اغتشاشی اند كه نيروهای لباس شخصی در تهران و سپس شهرستان ها برپا كردند تا بلكه دولت سپاهی جانشين دولت خاتمی شود! در اين بهره گيری، آنها داستان تكراری و مشمئز كننده اعتراف گيری را دنبال می كنند كه آنقدر در جمهوری اسلامی تكرار شده كه ديگر حتی جلب نظر پيرزنانی را هم نمی كند كه پای ثابت روضه های نوبتی خانه ها و تكايا به حساب می آيند!

در همين ارتباط فاطمه حقيقت جو كه تيم گردانند بيت رهبری و دستگاه قضائی بارها بخت خود را برای زندانی كردن او امتحان كرده اند طی سخنان، در باره اعتراف گيری از دانشجويان و پرونده سازی برای نمايندگان مجلس گفت:

جرم من افشای جنايت در كوی دانشجويان در طرشت  است

" اين يك نمايشنامه مضحك بيش نيست. اعترافات پيمان عارف، يكی از دانشجويان بازداشت شده  كذب محض است. اين اظهارات سناريويی از پيش طراحی شده استراتژيست‌های سركوب و خشونت است كه برای سرپوش گذاشتن بر جنايات خوابگاه طرشت طراحی شده و اينك اجرا مي‌شود. "

فاطمه حقيقت جو كه سخنرانی او در مجلس، پيرامون رابطه حسين شريعتمداری و رهبر ضربه ای فراموش نشدنی به اين رابطه زد و قوه قضائيه هميشه در پی فرصتی برای زندانی كردن او به اين جرم اما به بهانه ای ديگر بوده است، درارتباط با شكنجه دستگير شدگان اخير و اعتراف گيری از آنها گفت:
"اعترافات عارف تكه‌ای از پازل سركوب اصلاحات و سركوب خواست‌ها و مطالبات مردم است . هيچ‌گونه اعتباری برای اين اظهارات قائل نيستم.  اين‌جانب به عنوان نماينده اختصاصی دفتر تحكيم وحدت در انتخابات مجلس ششم معرفی و از سوی مردم انتخاب شدم و هيچ‌گاه ارتباطم با دانشجويان پنهانی و غيرشفاف نبوده است. ارتباطم با دانشجويان در طول اين سال‌ها كاملا شفاف و ابعاد آن برای دستگاه‌های امنيتی كاملا روشن بوده است و امثال اين اعترافات سبب قطع ارتباط و حمايت نمايندگان از جنبش دانشجويی نخواهد شد."
حقيقت جو در باره اعترافات دانشجوئی بنام "پيمان عارف" كه او را بعنوان يكی از رهبران تظاهرات اخير، در شكنجه خانه آماده كرده و به صحنه آورده اند گفت:

" اين‌جانب پيمان عارف را يك مرتبه در مجلس ملاقات كرده‌ام كه تنها موضوع گفت‌وگوی ما احضار وی به شعبه 26 دادگاه انقلاب بود كه وی نظر مشورتی من و تعدادی از همكارانم را مي‌خواست كه معدل نظرات نمايندگان تشويق عارف به حضور در دادگاه بود.

حقيقت جو بخشی از پرونده سازی برای سازگارا  و ديگر بازداشت شدگان را نيز فاش ساخت و گفت:
" اين‌جانب تا كنون آقايان سازگارا و طبرزدی را ملاقات نكرده‌ام؛ چه رسد به آن‌كه بخواهم با همكاری آن‌ها طرحی آماده كنم. حتی وقتی شب حادثه كوی دانشگاه از طريق سردار طلايی در جريان وقايع قرار گرفتم و ايشان برای حضور در كوی دانشگاه جهت گفت‌وگو با دانشجويان از من دعوت كرد، اين دعوت را نپذيرفتم. ولی روز بعد وقتی دانشجويان سه نفر را گروگان گرفتند؛ با تقاضای سردار طلايی و همراهی رئيس و معاون سازمان اطلاعات تهران در جمع دانشجويان حاضر و برای آزادی گروگان‌ها تلاش كردم كه نتيجه‌بخش بود.
اعترافات پيمان عارف را از دو منظر قابل تحليل است: يا وی از روی تهديد متن ديكته شده‌ای را بيان كرده است و يا آزادی وی پس از 16 آذر سال گذشته كه دستگير شده بود و يا پس از دستگيری مجدد كه بعد از وقايع دانشگاه تربيت مدرس صورت گرفت؛ مشروط به همكاری بوده و به عنوان مهره‌ای مي‌كوشيده است با نمايندگان مجلس و اعضای جبهه مشاركت ارتباط برقرار كند كه شخصا گزينه اول را به واقعيت نزديك‌تر مي‌بينم. به هر حال حق شكايت و پي‌گيری اين اظهارات از طريق محاكم قضايی را برای خود محفوظ مي‌دانم.
دادستان جهت روشن ساختن ريشه‌های اين واقعه، بهتر است به دنبال جاعلان خبر خصوصي‌سازی دانشگاه‌ها كه خيلی مبهم هم نيست، بگردد و نقش تحريك كننده گروه‌های فشار و لباس شخصي‌ها به عنوان عوامل مشدده بحران را برملا سازد. پخش اعترافات بازداشت شدگان در اذهان آگاه و هوشيار مردم شريف ايران چون حنای رنگ و رو رفته‌ای است كه هيچ خريداری ندارد. شخصا معتقدم اين سناريوسازی و اعتراف‌گيری به دنبال نطق قبل از دستور اين‌جانب و پرده‌برداری از فجايع خوابگاه طرشت است. همان‌گونه كه بعد از نطق قبلی نيز پرونده جديدی برايم گشوده شد."