هنر و انديشه

پيك

 

چند شعر دريافتی     دو سروده از ارژنگ ------------------ 1-  نا به حضوری    به دريغای نا بحضوری عشق به بلندای رو در سكوت واپسين فرياد بيگناهی محكوم به ياد تمامی مظلومان جهان                                              به درد می گريم شگفتا كه سر می زند                          چه به بسياری شمار گلوله های جهان به شمار مردم شجاع ----------------------------  2- خواب روان آدمی آرام هوا پاك است آسمان صاف آسمان آبی ست نسيمی می وزد خوش                                      خاك مان سرسبز خانه ها گرم                      كوچه ها پر شور                                                 شهرها دل چسب مانده ام حيران كه اين خواب غريب يادمان كدامين لحظه ی شاد است اگر بوديم وز كدامين روزن بی درد اين روح پريشفته گذر كرده ست                        تا به اقليم خيال     در گذر زمان روی خطی باريك سالها پيش موبدان مستانه می خوردند می بردند … خلق غمگين كلبه ها تاريك فريادها يخ زده در سكوتی سخت دشمنان آماده ی حمله چارپايان صف به صف لاشه خواران فرمان حمله بر زمين پاك ايران هر چه بود ويران كردند سركشان بوم را بر دار كردند كودكان را به اسيری مادران را در حريم خانه ی خود به كنيزی ناجوانمردانه آزار كردند .. زندگانی در پناه گفتن تسليم را اجبار كردند آن زبان پارسی شيرين چو قند در نمكزار كوير پنهان كردند سالهای سال مردمان كشور خورشيد را با وعده ي دنيای ديگر در خاك كردند … چون بديدند آن تجاوز نيمه بر جا مانده است از درون ما دوباره راه را اغاز كردند   امير اميری

 

بازگشت به صفحه اول