بنظر می رسد آرايش نيروها در همگرايی و واگرايی تغيير خواهد كرد. عجالتاً مادام كه مسأله اصلی جامعه ما بودن يا نبودن دموكراسی است، در تحليل های نظری بايد اين مقوله را مبنا و معيار قرار دهيم. تشكيل جبهه فراگير دموكراسی خواهی يعنی اينكه همه نيروهای طرفدار دموكراسی كه در اين سوی خندق قرار دارند، در جهت رسيدن به نياز مشترك خود به وحدت عمل برسند و از همه توانمندی خود در جهت تحقق دموكراسی در كشور استفاده كنند.

بنابراين جبهه فراگير دموكراسی خواهی جبهه‌ای است كه همه نيروهايی كه مايلند در راه رسيدن به دموكراسی همكاری داشته باشند را در بر می‌گيرد و دست رد به سينه هيچ كس نمی‌زند، مگر كسانی كه يا به دموكراسی اعتقاد ندارند و يا به لوازم آن پای بند نيستند.

نشست دفتر تحكيم وحدت در روزهای پنجشنبه و جمعه، هشتم و نهم اسفند برگزار شد و بحث درباره خروج از جبهه دوم خرداد و تشكيل جبهه فراگير دموكراسی خواهی نيز از همان روز پنجشنبه يعنی يك روز پيش از رأی گيری آغاز شد. به علاوه اين مسأله به عنوان يكی از محورهای اصلی بلكه اصلی‌ترين محور نشست از مدتها پيش در شورای مركزی دفتر تحكيم مورد بحث قرار گرفته و به تصويب رسيده بود. بنابراين اعلام اين تصميم با نتايج انتخابات شوراها صرفاً تقارن زمانی داشته است نه رابطه سببی. البته نتيجه اين انتخابات صحت پيش بينی‌ها و تحليل‌های ما را به اثبات رساند.

من به آينده جبهه فراگيردموكراسی خواهی و اساساً جنبش دموكراتيك و فرايند دموكراتيزاسيون در ايران هم اميدوارم و هم نسبت به اين آينده نگرانم. اين نگرانی از اين روست كه علاوه بر موانعی كه انحصار طلبان و استبدادگرايان در برابر جنبش دموكراتيك ايجاد می‌كنند بسياری از نيروهای مدعی دموكراسی نيز خواسته يا ناخواسته اين حركت را كند يا با خطر توقف و ركود مواجه می‌سازند. دموكراسی مبتنی بر گفت و گو ميان نيروهای سياسی و اجتماعی است و گفت و گو نيز بايد مبتنی بر عقلانيت باشد و اگر طمع و غضب اين عقلانيت را مخدوش كند در نهايت فرايند نيل به دموكراسی دچار اختلال می‌شود.