سالی ديگر، از خاموشی فانوسی كه در بادش آويخته بودند تا كاروان شعر قالب شكسته ايران را راهبر باشد گذشت. شايد، اگر مه همچنان تا صبح می پائيد- مردان جسور از خفيه گاه خويش- بديدار عزيزان باز می گشتند!

همه راهها را رفت و گرچه وقتی به امام زاده طاهرش می برند يك پا بيشتر نداشت و بار گران را در شهر باقی گذاشته بود. نوبت عاشقی را در جوانی شروع كرد و با آيدا تا پايان ادامه داد. كودتا كه شد سرسختی وارطان توده ای را در زير شكنجه كوتاچيان ستود، دوران ركود و افول سياسی سالهائی كه به قول "اخوان" زمستانی سرد بود و كس سلام ديگری را پاسخ نمی داد، سر در ترجمه و روزنامه نگاری ادبی فرو برد. "كتاب هفته" يادگار فراموش نشدنی آن سالهای سرد كودتائی است. همان كه درابتدا "هشترودی” سردبيری اش می كرد و شاملو عضو هيات دبيرانش بود و بعدا تاثير گذارترين عضو اين هيات.

دهه 40 با شعرهای خونين او سپری شد. به ياد همه آنها كه در اوين تيرباران شدند و يا در كميته مشترك زير شكنجه قربانی سرود.

عليه اصلاحات ارضی شاهانه و رفرم درباری بانگ اعتراض بلند كرد و خطاب به خوش باوران گفت: خلايق! مستيد و منگ؟ از صبح هنوز مانده دو دانگی...

به انقلاب 57 ناباور بود و ناباور ماند. تحريم شد، اما او هميشه تحريم بود.

هستند كسانی كه با افسوس از كار ناتمام و بزرگ شاملو"كتاب كوچه" معتقدند او نبايد اينگونه خود را درگيری همه كاری می كرد. اما، همان ها نيز به نيكی می دانند كه اگر اين سركشی و سر به درون هر دری كردن نبود، شاملو شاملو نمی شد. كتاب كوچه جمع نمی شد، وزين ترين نشريات ادبی معاصر منتشر نمی شد...

نماهنگ ابراهیم در آتش از سایت آیینه است و طراح آن ارش عاشوری نیا.