هنرمندان آمريكايی به مقابله با بوش برخواسته اند. پس از سينماگران و بازيگران آمريكايی كه صدای اعتراض خود را برضد جنگ در عراق بلند كردند، نويسندگان و نمايشنامه نويسان به جنبش ضد بوش پيوستند و اكنون حدود ۱۰۰ گروه موسيقی راك با راه اندازی يك سايت اينترنتی بر عليه بوش متحد شدند. با اين هدف كه در انتخابات سال آينده ايالات متحده از انتخاب مجدد بوش جلوگيری كنند. «گرين دي»، نوفكس، تام مورلو، ديكسی چيكس، دون هنلی، ويلی نلسون و استيو ارال از مهم ترين گروه‌ها و خوانندگان موسيقی راك هستند كه در روزهای اخير به اعتراض‌های خود عليه رئيس جمهور ايالات متحده شدت بخشيدند. مشاوران بوش مدعی هستند،مخالفت خواننده‌ها و گروههاى موسيقى با بوش به نفعش تمام شود. زيرا مردم با ديدگاهها و شيوه زندگى بسيارى از اين خواننده‌ها موافق نيستند. اما آنان درواقع نگرانی شديد خود را پنهان می‌كنند. در انتخابات سال 1980 امريكا "ريگان" نامزد حزب جمهوری خواه به و كارتر نامزد حزب دمكرات هر دو به ملاقات "مايكل جكسون" رفتند. در آن زمان مشاوران ريگان نگران نبودند كه مردم از سبك زندگی خوانندگان آمريكايی خوششان نمی‌ايد.

اعتراض هنرمندان آمريكايی به بوش اكنون دامنه‌ای وسيع يافته تا آنجا كه "لوريد" خواننده آمريكايی شعار "هركس بجز بوش" را مطرح كرده است.

در دهه شصت هنرمندانی نظير باب ديلن به مقابله با جنگ ويتنام پرداختند. ديلن در آلبوم «اربابان جنگ» كه درسال ۱۹۶۳ منتشر كرد مسببين جنگ را زير انتقاد گرفت. ترانه «پسر خوشبخت» در 1969ً به سرنوشت سربازانى اشاره می‌كند كه به جنگ ويتنام مى رفتند كه فرزندان طبقه كارگر و محرومين اين جامعه بودند نه فرزندان ارباب‌ها و سناتورها.

اين مبارزات هنری بنوبه خود در تغيير افكار بسود پايان جنگ و جنبه غيراخلاقی دادن به آن تاثير زيادی داشت.

امروز نيز هنرمندان آمريكايی در مبارزه برضد بوش بسيج شده اند. تاثير و سرنوشت اين مبارزه هر چه باشد به سياسی تر شدن موسيقی و نزديك تر شدن آن با مسائل جامعه و خواست‌های مردم بيش از پيش ياری خواهد رساند.