سخنگوی شورای نگهبان، در يك پيش بينی كه به كف بينی بيشتر شبيه است، در مصاحبه هفتگی اش  در پاسخ به سخنان اخير ابراهيم يزدی دبيركل نهضت آزادی ايران ، مبنی بر اين كه اعضای شورای نگهبان صلاحيت اين شورا را ندارند، چرا كه رفتارشان مطابق قانون نبوده است و فراتر از قانون عمل كرده اند، گفت:

اينها نوعی جنگ روانی است، ما نمی‌ دانيم ايشان يا نهضت آزادی چه چيزی را قبول دارند كه حالا شورای نگهبان را قبول نداشته باشند؟ از نظر ما صلاحيت اعضای نهضت آزادی تاييد نمی‌ شود.

اين پيش بينی "الهام" سخنگوی شورای نگهبان درحالی است كه اولا ابراهيم يزدی علاوه بر نزديكی اش به آيت الله خمينی و حضور در كابينه موقت بازرگان بعنوان وزير خارجه، نماينده مجلس نيز بوده است. علاوه بر اين، درانتخابات شوراها همين تركيب كنونی شورای نگهبان صلاحيت او را تائيد كرد تا به آن انتخابات مشروعيت ببخشد. گرچه اجازه هيچ تحرك تبليغاتی را به وی ندادند و اجازه ندادند مردم حتی بدانند كه او هم كانديدای حضور در شورای شهر تهران است.

البته همگان به ياد دارند كه در روز آن انتخابات رهبر جمهوری اسلامی در بندرعباس بود و در يك اظهار نظر شتابزده و از بيم انتخاب شدن دكتر يزدی گفت: در تائيد صلاحيت برخی از اينها( منظور امثال دكتر يزدی بود) اشتباه شده و حتی اگر رای هم بيآورند نبايد تائيد شوند!

به اين ترتيب و دراين شير در شير بودن اختيار افراد در دخالت مستقيم و غير مستقيم در همه امور حكومتی، هم غلامحسين الهام  سخنگوی شورای نگهبان و هم رهبر جمهوری اسلامی يك نكته گرهی را فراموش كرده اند. آن نكته اينست كه شرايط و موقعيت ها در طول تاريخ خيلی از تصميمات را به حاكميت ها تحميل كرده است، همچنان كه طی 23 گذشته به رهبران جمهوری اسلامی كرده است.

لازم نيست از قبول آتش بس با عراق سخن تكرار شود، كافی است همين كشاكش بر سر كانديدای جبهه راست جمهوری اسلامی را نمونه بگيريم. نمونه ای كه اتفاقا بر ميگردد به مخالفت رهبر و احمد جنتی با حضور هاشمی رفسنجانی در انتخابات رياست جمهوری و فشار بخش ديگری از ترازوی قدرت در جمهوری اسلامی كه خواهان حضور اوست و ظاهرا كفه به ضرر رهبر و جنتی پائين آمده است. همين نمونه كوچك بايد درسی باشد برای امثال الهام، گرچه اين نوع درس ها را تاريخ با پس گردنی به رهبران و حاكميت ها می‌دهد.