|
نقض حكم
توقف روزنامه نشاط، همانگونه كه انتظارش می‌رفت با واكنشی توام
با هيجان در ايران همراه نشد. در واقع "نشاط" فرزند جامعه
پرنشاط پس از انتخابات دوم خرداد 76 و استقبال از آن نيز ناشی
از انتشار اخباری بود كه دشوار بتوان تصور كرد 10 در صد آن نيز
ديگر امكان انتشار داشته باشد.
لطيف
صفری مديرمسوول روزنامه نشاط، گفته است
در فرصت مناسب بار ديگر
روزنامه نشاط را منتشر خواهد كرد. همين اظهار نظر محتاطانه
نيز نشان ميدهد كه تا آزادی مطبوعات وجود نداشته باشد و مردم
بانگ خود را در آن نبينند و پيدا نكنند، روزنامه هر اسمی كه
داشته باشد سرانجامی متفاوت با روزنامه های كنونی متمايل به
اصلاحات نخواهد داشت. لطيف صفری گفته است:
بدنبال يك تيم كاری مناسب برای انتشار مجدد روزنامه نشاط است.
اگر همكاران قديم اين روزنامه مايل به همكاری مجدد باشند از
حضور آنها در روزنامه نشاط استقبال خواهد شد.
پاسخ اين كه آن تيم در روزنامه
نشاط جمع خواهد شد يا نه و نشاط می‌تواند موقعتی بهتر از شرق
يا اقبال داشته باشد يا خير را بايد در آخرين مصاحبه آيت الله
شاهرودی بعنوان ديدار هفتگی وی جستجو كرد.
«مطبوعات نبايد در راستای
ايجاد فتنه، تخريب افراد و سياه نمودن دستگاه‌ها و بدبين كردن
مردم عمل كنند. زيرا در آن صورت می‌توانند به نهادی تبديل شوند
كه دشمن استفاده‌ی زيادی از آن می‌كند و به زيان مردم و به نفع
دشمن است. »
به اين ترتيب انتشار هر خبری
كه كمی پرده ها را بالا بزند، سياه نمائی تلقی شده و اين بار
نه گريبان مدير و صاحب امتياز، كه گريبان خبرنگار و نويسنده را
خواهند گرفت.
رئيس قوه قضائيه گفته است: «از
اول هم اشتباه بود كه روزنامه را توقيف كردند، بايد نويسنده
متخلف تحت تعقيب قرار می‌گرد.»
اين سخن، برخلاف ظاهر عوام
فريبی كه دارد و می‌تواند به نوعی مخالفت با توقيف روزنامه ها
برداشت شود، اوج سانسور مطبوعات است. اين همان شيوه ايست كه
شاه نيز در دهه 50 اعمال كرد. يعنی آن چند روزنامه ای و نشريه
ای كه باقی مانده بودند هميشه می‌توانستند انتشار يابند و كسی
با امثال مصباح زاده و عباس مسعودی و ... كاری نداشت، بلكه
نويسنده و خبرنگار ممنوع القلم و ممنوع الكار در مطبوعات
می‌شد.
از سخنان رئيس قوه قضائيه اين
استنباط بيشتر نزديك به ذهن است تا عقب نشينی در برابر مردم و
آزاد گذاشتن روزنامه ها. همان افكار و صاحبان همان انديشه و
عملی كه 8 سال با آزادی و انتخاب مردم جنگيده اند يك شبه
آزاديخواه نمی شوند. اين عقب نشينی نيست و نبايد فريب خورد. |
