ابطحی- در حاشيه­ی مراسم عزاداری امام حسين عليه السلام دو مسأله توجه بر انگيز وجود داشت:

1- عزاداری جوانان، كه نمونه­ی آن مراسم شام غريبان ميدان محسنی تهران بود. مراسمی متفاوت. روزنامه­ی جمهوری اسلامی آن را اوج ابتذال ناميد. اما من چند سئوال پاسخ نيافته دارم: بايد پذيرفت كه آنان جوانان همين مرز و بومند. روزهای ديگر سال هم با همين قيافه و شكل در خيابان­های تهران ظاهر می‌شوند، آيا همين ها حق ندارند روز عاشورا را در مراسمی به ياد امام حسين زنده نگه­دارند؟.

 نكته­ی ديگر: وقتی می‌خواهيم تمام مردم و عزاداری های امام حسين را طرفداری از حكومت بدانيم زمينه طبيعی را برای كسانی كه می‌خواهند علاقمند به امام حسين عليه السلام بمانند و در عين حال خود را متفاوت از عزاداران سنتی معرفی نمايند باز خواهيم كرد.

 سوم: آن روز كه كسانی سعی می‌كردند از احساسات دينی و مذهبی مردم بر عليه جريان سياسی رقيب خود بهره ببرند و در اكثر مراسم بزرگ بدترين اهانت ها را به راه و روش اصلاحات روا می‌داشتند و مداحان و سخنرانان در آن اجتماعات عليه رئيس جمهور، انتخابات مردم، و خواست های مشروع جوانان همه­ی توهين ها را جايز می‌شماردند، عكس العمل افراطی و طبيعی جوانان قابل بيش بينی بود. من كه معتقدم هر كس به نام امام حسين اجتماع كند و با دل بی‌ريا ابراز ارادت كند مورد لطف امام حسين قرار دارد. باز هم سئوال هميشگی، آيا فقط بد حجابی گناه است يا ريا و دروغ و تظاهر هم جزء گناهان است؟

2- رشد مراسم قمه زنی و ارائه­ی تصاوير آن، يكی از بدترين آفات ايام عزاداری است. تصاويری كه هر انسانی را آزرده خاطر می‌كند. متأسفانه در عراق اين حوادث بيشتر مشاهده می‌شود در دو سال قبل كه گروه خشونت­طلب، طالبان كربلا را به خاك و خون كشاند، گروهی از خويشان من با فرزندان­شان در كربلا بودند.مي­گفتند مناظر قمه زنی به مراتب تأثيرات بدتری از آن انفجار عظيم بر روی فرزندانشان داشت و حق می‌گفتند.

 خوشبختانه اين رفتارها با هوشياری مراجع دينی و رهبر انقلاب در ايران مهار شده است ولی تصاوير قمه زنی همواره از زشت­ترين مناظر بوده است. به اميد آن كه ابراز ارادت عاشقانه و عاقلانه از امام حسين هميشه پاينده باشد.