برای همه آن هايی كه به نحوی با موسيقی اين سرزمين ارتباط دارند شناختی حداقل نسبت به تاريخ آن لازم است . اما تاريخ موسيقی صرفاٌ سير تغيير و تحولاتی نيست كه از نظر كيفی در آن صورت می‌گيرد. بخشی از اين تاريخ كه چندان هم كم اهميت نيست مربوط به حكايت موسيقيدان هاست . اهميت اين موضوع وقتی آشكارتر می‌شود كه از نقش كليدی، كه گاه اين هنرمندان در تحول كيفی موسيقی پيدا می‌كنند آگاهی يابيم. متاسفانه دراين زمينه منابع زيادی در دسترسمان نيست . كتاب‌های معدود موجود يا ناقص هستند و يا سهوا از توضيح و تفسير كامل بعضی از حكايت‌ها صرف نظر كرده اند. شاهد اين مدعا وجود هنرمندی است كه تقريبا در تمام منابع موسيقی از او به عنوان يكی از برجسته ترين نوازندگان و آهنگ سازان دوره خودش ياد شده است، اما همه اين منابع به شدت اصرار دارند از صحبت پيرامون زندگی اجتماعی و بعضا خصوصی اين هنرمند پرهيز كنند.  ركن الدين مختاری از اين جمله است.

ركن الدين مختاری در سال 1270 شمسی در تهران متولد شد . پدرش كريم در دربار قاجار ملقب به مختار السلطنه بود و در خانه بزرگی موسوم به پارك مختار السلطنه در خيابان ارامنه تهران سكنی داشت. ركن الدين برای گذراندن تحصيل به مدرسه تربيت سپرده شد و در اين مدرسه با عبدا... دوامی كه بعدها جزو بهترين خوانندگان و رديف دانان موسيقی ايرانی شد همكلاس بود.

به درستی نمی دانيم چه عواملی سبب گرايش او به موسيقی شد. او در فاصله‌ای نه چندان طولانی نامش به عنوان نخبه ترين آهنگساز و كارآمد ترين نوازنده ويولن زبانزد محافل موسيقی می‌شود. مانند اغلب موسيقی دان‌های آن دوره با قواعد علمی اين هنر آشنايی كافی نداشت و حتی نت موسيقی را هم نمی دانست اما آثارش از چنان استحكام و زيبايی برخوردار است كه تا همين امروز جزو بهترين قطعات موسيقی ايران محسوب می‌شوند. (شرح كامل زندگی اين موسيقيدان را در "پيك هفته" شماره 29 بخوانيد)