ابطحی: پيام رسانی، اعم از دينی و غير دينی، اجزای گوناگونی دارد: 1- فرستنده 2- رسانه 3- زمينه پيام رسانی (context) 4- گيرنده

اگر كسی می‌خواهد امروزه پيام دينی بفرستد (يعنی می‌خواهد در مقام فرستنده پيام دينی قرار بگيرد) بايد توجه كند كه «رسانه»، «زمينه» و «گيرنده» پيام او نسبت به مثلاً پنج قرن قبل تغيير كرده است. جهان ما، جهان رسانه هاست و انواع و اقسام رسانه‌های جديد پديد آمده است كه پيشتر وجود نداشته (سينما، راديو، تلويزيون، كامپيوتر،...) زمينه ارسال پيام نيز، خود جهان جديد و مدرن است كه از همه جهت (نهادها، مناسبات، دانش، ارزش، ...) با جهان قديم متفاوت است. گيرنده پيام دينی نيز انسان مدرن است كه از همه جهت (جهات روان شناختی، جامعه شناختی،...) با انسان قديم فرق می‌كند.

لذا فرستنده پيام دينی (اعم از روحانيون و روشنفكرانِ  علاقمند به دين) بايد در جهانی جديد، با رسانه هايی جديد، به انسانهايی جديد پيام دينی ارسال كند و اين كاری است دشوار، مرد افكن، اما عملی.