رابط پارلمانی سازمان ملی جوانان اعلام داشت: تمام تشكلها و NGOها از سوی اين سازمان يا وزارت كشور (در كل از سوی دولت) مجوز قانونی برای فعاليت كسب می‌كنند. برخوردهای غيرقانونی با اين تشكلها كه به دوركردن آنها از جامعه می‌انجامد، سبب سردرگمی و سرخوردگی مردم به ويژه جوانان می‌شود.

اين‌گونه تشكلها صرفا كاركردی اجتماعی و فرهنگی دارند و به لحاظ قانونی نمی‌توانند و نبايد كاركرد سياسی داشته باشند. عملكرد آنان نيز گويای آن است كه تاكنون كاركرد سياسی نداشته‌اند. از اين‌رو نگاه سياسی به اين تشكلها و برخوردهای سياسی با آنها، به شدت غلط و مخاطره‌آميز است.

نگاههای توأم با توهم به تشكلها و NGOها به منزله‌ بی‌اعتمادی بخشی از حاكميت به اقشار مختلف مردم است، حال آنكه مهمترين محور موفقيت هر حكومتی، جلب اعتماد مردمی است.

محافظه‌كاران روزنه‌ نگاه و اعتمادشان به مردم، روز به روز محدودتر می‌شود واين درحاليست كه مضرات چنين تنگ‌نظری‌هايی، دامن نظام، انقلاب، اسلام و حتی خود آنها را هم می‌گيرد و دود آن به چشم مردم هم می‌رود.

سه‌چهارم جمعيت كنونی كشور را جوانان تشكيل می‌دهند. با طرح اتهامات مداومی نظير عدم درك نظام و كشور و القائات غيردينی به جوانان از سوی تشكلها و NGOها، نمی‌توان انتظار حضور و مشاركت حداكثری از سوی آنان در انتخابات را داشت.

ايران چه از حيث حقوق بشر و چه از حيث پرونده هسته‌ای در مظان نگاههای خارجی قرار دارد، برای حفظ استقلال و موقعيت كشور، تنها و تنها بايد به مردم و نيروهای داخلی چشم اعتماد دوخت.