رابين رايت، خبرنگار روزنامه واشنگتن پست از تهران می‌نويسد:

ايران همچنان در بند سنت هاست، اما درعين حال سرشار از تضادهای گويا و غريب نيز هست. نام شركت Calvin Klein طراح و توليد كننده لباس در نيويورك است. پلاكاردهای بزرگ آگهی لباسهای Calvin Klein اين شركت در خيابان‌های مختلف شهر نصب است. از شركت Victoria Secret كه زيرپوش‌های سكسی زنانه آن مشهور است، در فروشگاه‌های مد تهران توليداتی به فروش می‌رسد. به سبب تحريم ها، واردات مستقيم جنس آمريكائی به ايران ممنوع است.

دختران جوانی كه به مغازه‌های شيك بالای شهر تهران مراجعه می‌كنند، بتدريج شبيه هم نسل‌های خود در فروشگاه‌های مشابه در آمريكائی می‌پوشند.

يك بانكدار تهرانی می‌گويد: زندگی در ايران تقريبا به وضع دوران قبل از انقلاب برگشته است. عليه امريكا شعار می‌دهند، اما از انقلاب، روسری اجباری خانمها باقی مانده است. چاك دامن‌ها به تدريج بالا و بالاتر می‌رود و مانتو‌ها بتدريج به قدری كوتاه شده اند كه از روی رانها پائين تر نمی آيند، گرچه شلوار زير آنها هنوز بلند است. يك دختر خانم تهرانی با اميدواری می‌گويد: بزودی  تفاوتی ميان لباس‌های ما و شما نخواهد بود.

ظاهر پليس راهنمائی، با يونيفرم‌های سبز رنگ و سردوشی‌های طلائی و يونيفرم افسران ارشد اين پليسها، شبيه ژنرال‌های ارتش شاه شده است.

شب‌ها از ساعت 9 به بعد پليس به خانه باز می‌گردد و خيابان‌ها را به مردم وامی گذارد. شب‌های جمعه در بلوار آفريقا و جاده‌های منتهی به آن، اتومبيل‌ها از دختران و پسران جوان پر ميشود. آنها اغلب مقابل پيتزا فروشيها به يكديگر می‌پيوندند.

رابين رايت، كه مشاهداتش از شمال تهران را اينگونه توصيف كرده، در بخش ديگری از گزارش خود نگاهی به دگرگونی در جناح باصطلاح ارزشی جمهوری اسلامی می‌كند و می‌نويسد:

در روزنامه رسالت، زنگ تلفن همراه يكی از كارمند آهنگ مشهور Jingle Bells را می‌نوازد كه به طور سنتی در غرب، مژده فرارسيدن كريسمس، سالروز تولد عيسی، و جشن سالانه مسيحيان است!