هشت وزير سابق و اسبق‌ امور خارجه‌ آمريكا، كانادا و 6 كشوراروپائی متن نامه‌ای را، در آستانه دور جديد مذاكرات حسن روحانی با كشورهای عمده اروپائی بصورت مقاله‌ منتشر كردند. آنها دراين نامه پيشنهادهائی را برای مقابله با فعاليت‌های اتمی ايران به سمت توليد سلاح هسته‌ای مطرح كردند كه نفس خود اين پيشنهاد و اقدام به معنای آگاهی و گمان آنها از نقشه هائی است كه كاخ سفيد و اسرائيل عليه اين تاسيسات اتمی و نظامی ايران در سر دارند.

درپای اين نامه كه روزنامه‌ واشنگتن‌پست متن اين نامه را منتشر كرده است امضای مادلين آلبرايت، (وزير امور خارجه‌ دولت بيل كلينتون)، رابين كوك،(وزير خارجه سابق انگلستان) هوبر ودرين، لامبرتو دينی، ليود اكسورثی، نيلز هلوگ پترسن، آنا پالاچيو، خوزياس وان آرتسن، وزرای خارجه‌ اسبق و سابق فرانسه، ايتاليا، كانادا، دانمارك، اسپانيا و هلند به چشم می‌خورد.
بخش‌های اصلی اين نامه به نقل از واشنگتن پست در زير می‌آيد:

وزرای خارجه‌ آلمان، فرانسه و انگليس در هفته‌ جاری با حسن روحانی مذاكره هسته‌ای را آغاز خواهند كرد. آمريكا در اين ديدار حضور نخواهد داشت، اما علايم ظريفی كه از فاصله‌ دور می‌فرستد، تاثير بسياری در نتايج اين مذاكرات خواهد داشت.

برخی افراد بر اين باورند كه واشنگتن انتظار دارد و اميدوار است كه اين مذاكرات به طور كلی با شكست روبرو شود. اما اگر قرار باشد آمريكا و اروپا در ممانعت از دستيابی يك كشور به سلاح هسته‌يی موفق شوند، به هماهنگی بيشتر و رويكردهای جديدی در هر دو طرف (اروپا و آمريكا) نياز است.

ما نسبت به موقعيت كنونی روابط آمريكا - اروپا و تاثير آن بر توانايی ما برای پيوستن به يكديگر در پاسخگويی به چالش‌های جهانی بسيار نگرانيم. متوقف كردن جاه‌طلبی‌های هسته‌يی ايران  نيز مطرح است. ما بر اين باوريم كه همكاری دو سويه اقيانوس اطلس تنها مسير برای رسيدن به راه‌حل‌های پايدار است.

همكاری وزرای خارجه آلمان، فرانسه، انگليس، موجب شد ايرانی با تعليق برنامه‌های هسته‌‌ای خود موافقت كند. اين توافق نشانگر يك پيشرفت است، اما تا زمانی كه ايران هرگونه تلاش برای ايجاد قابليت توليد تسليحات هسته‌‌ای را برای هميشه به حال تعليق در نيآورد، اين تلاش موفق نخواهد بود.

نظرات زير را برای به دست آوردن همكاری كامل ايرانی‌ها پيشنهاد می‌كنيم.

- از آنجا كه ايران بدنبال ايجاد شكاف ميان اروپا و آمريكاست، بايد متحد شويم! و برای اين اتحاد بايد هدف جمعی ما صريح و روشن باشد.

ايرانی‌ها اميدوارند با ايجاد شكاف ميان آمريكا و اروپا خود را به نقطه غير قابل بازگشت هسته‌ای برسانند. در با اين شگرد زمان می‌خرند.

 برای مقابله با اين استراتژی ايران، سياستگذاران اروپا و آمريكا بايد مكررا و مشتركا، صريحا اعلام كنند خواهان چه تعهدی از ايران هستند. ايران بايد نسبت به تعهداتی را كه در NPT پذيرفته، پايبند بماند تا بتوان مانع از توليد سلاح‌های هسته‌يی در اين كشور شد. در عين حال، آمريكا و سران اروپايی بايد تاكيد كنند كه غرب نمی‌خواهد حق ايران را در خصوص بهره‌گيری از برنامه‌ انرژی هسته‌يی غيرنظامی و صلح‌آميز تحت توافقنامه‌های پادمانی ناديده بگيرد.  دراين رابطه بايد به ايران تضمين قاطع داد.

تامين‌كنندگان هسته‌‌ای عمده جهان (روسيه، آمريكا و اروپا) بايد در خصوص تامين سوخت راكتور برای توليد برق هسته‌‌ای ايران، بازيافت و بازپس‌گيری سوخت مصرف شده در برابر توافق تهران برای صرف نظر دائمی از قابليت‌های چرخه‌ سوخت از جمله غنی‌سازی، فرآوری و تبديل اورانيوم و توليد آب سنگين، تضمين بدهند.

دولت بوش بايد از توافق اخير سه كشور اروپايی مذاكره كننده با ايران به عنوان اولين گام مهم حمايت كند. در عين حال كه واضح نيست اين توافق نهايتا جاه طلبی‌های هسته‌يی ايران را متوقف خواهد كرد يا خير!؟

واشنگتن بايد از اين اقدام ديپلماتيك حمايت كامل كند و مناسبات تجاری و ديپلماتيك با ايران را در نظر داشته باشد. امريكا بايد بپذيرد كه اختلاف نظر بر سر مسائل هسته‌‌ای ايران مانع از آن نيست كه برای جلب همكاری ايران در خصوص مسايلی نظير قوانين اجرايی مبارزه با مواد مخدر، عراق، مبارزه عليه تروريسم و ايجاد صلح در خاورميانه كوشش نشود.
ما نبايد سياست چماق و هويج را فراموش كنيم.

آمريكا اگر ضرورت داشته باشد بايد از اقدامات ديپلماتيك حمايت كند واروپايی‌ها نيز بايد به ايرانی‌ها ثابت كنند در صورتی كه ايران از گزينه‌ سلاح‌های هسته‌يی صرف نظر نكند، نتايج سخت سياسی و اقتصادی را متقبل خواهد شد.

در صورتی كه مذاكرات ديپلماتيك با شكست همراه شود و ايران به اقداماتش در جهت توليد سلاح هسته‌ ادامه دهد، اروپايی‌ها بايد خود را برای اقدامات جايگزين، از جمله ارجاع پرونده اتمی ايران به شورای امنيت سازمان ملل آماده  كنند.

اروپا و آمريكا لازم نيست برای رويارويی با ايران تلاش كنند، اما اگر اين اقدام برای جلوگيری از بوجود آمدن يك كانون هسته‌ای ديگر در منطقه لازم باشد، هيچكس نبايد برای انجام آن از كسی بيم داشته باشد.