هادی خانيكی مشاور رياست جمهوری و معاون امور فرهنگی وزارت علوم ، پيرامون مراسم 16 آذر كه اكنون ديگر نشريات داخلی كشور( ازجمله "فرهنگ آشتی”) نيز آن را برلين 2 لقب داده اند گفت:

مراسم روز دانشجو در تالار چمران دانشگاه تهران برپا نشده بود تا يك طرف ببرد و ديگری ببازد. بازندگان آن روز، كسانی بودند كه نسبت به گفت‌وگو، نقد، دموكراسی و الزامات پيشبرد آن در ايران، متعهد نماندند.

هدف از حضور رييس‌جمهور - پس از مدت‌ها در جمع دانشجويان - در مراسم 16 آذر امسال برگزاری اين مراسم در فضايی واقعی بود. برای اين منظور، همه‌ی دانشجويان ‌بايد در آن مراسم امكان حضور می‌يافتند ولی اين خواست با محدوديت‌های فيزيكی سالنی با گنجايش اندك - كه امكان حضور همگان را فراهم نمی‌آورد ـ مواجه شد. همين محدوديت نيز مسبب پارازيت و ايجاد اختلال در گفت‌وشنود ميان رييس‌جمهور دانشجويان شد.

معاون امور فرهنگی وزارت علوم با انتقاد نسبت به پخش و انعكاس نابرابر نظرات تشكل‌های دانشجويی از سوی رسانه‌ی ملي(سيمای جمهوری اسلامی)، اين عارضه را سبب ايجاد ابهام در تصويری كه از فضای آن جلسه ايجاد شده است، دانست.

مشاور رييس‌جمهور با اشاره به حضور جمع اندك مخل نظم آن مراسم ـ فارغ از اين كه چه كسانی بوده‌اند ـ اظهار داشت:

آن‌ها نيامده بودند كه حرفی بزنند يا حرفی بشنوند. آن‌ها آمده بودند كه نگذارند حرفی زده يا شنيده شود. امكان تسلط يافتن آن‌ها بر فضا و توهين و بی‌حرمتی از سوی آنان نيز در يك سالن دربسته، نيز غيرممكن نبود.

گرايش غالب در فضای كلی دانشگاه و اكثريت قريب به اتفاق دانشجويان، تابع مدنيت و حامی عقلانيت در گفت‌وگو است. در صورت تكرار اين‌گونه نشست‌ها، به تدريج از بی‌حرمتی‌ها و عدم‌تحمل‌ها كاسته می‌شو.

 هرناظر منصف و منتقدی با مشاهده‌ی آن برخوردها ضمن ابراز تبری آن، اذعان خواهد داشت كه برخوردها از سوی كل جامعه‌ی دانشگاهی نبوده و نمی‌تواند شاخص بيان وضعيت دانشجويان و دانشگاهيان باشد.(نگاه كنيد به اظهار نظر فوری آيت الله مكارم شيرازی و يا مفسران سيمای جمهوری اسلامی در منتسب كردن اين ماجرا به دانشگاه و دانشجويان)

اكثر قريب به اتفاق جمعيت حاضر در مراسم 16 آذر با حفظ نظم جلسه، انتقادات‌شان را مطرح كردند، از جمله دستاوردهای بزرگ و نكات گوارا و مطلوب آن مراسم بود.