دانشگاه كشوری شيراز، هفته گذشته چند روز اعتراضی و توام با تحصن را پشت سر گذاشت. اعتراض و تحصن عليه كيفيت بد غذای سلف سرويس شكل گرفت. روز اول، در اعتراض به كيفيت بد غذای دانشجوئی، دانشجويان تحصن كردند و آن را نخوردند. روز بعد، دانشجويان در كمال حيرت مشاهده كردند سلف سرويس همان غذای ديروز را با مقداری برنج جديد، بار ديگر گرم كرده و می‌خواهد به دانشجويان بدهد. اعتراض دانشجويان اشكال تندتری به خود گرفت و سرانجام رئيس دانشگاه شيراز در دانشگاه كشاورزی حضور يافت. او نيز پس بازديد از غذای سلف سرويس كيفيت بسيار نازل برنج را تائيد كرد و بخاطر گوشت فاسدی كه در روزهای گذشته به دانشجويان داده شده از آنها عذرخواهی كرد. صورتجلسه‌ای تهيه شد و رئيس دانشگاه هم آن را امضاء كرده و متعهد شد سريعا در مواد مورد استفاده سلف سرويس تجديد نظر شود. دانشجويان به اميد بهبود كيفيت غذا دست از تحصن و اعتراض كشيدند، اما تغيير در كيفيت غذا، حتی عليرغم تعهد رئيس دانشگاه تقريبا امری محال است و بزودی دانشگاه شيراز شاهد اعتراضات وسيع تری در اين زمينه خواهد بود.

اين تغيير ممكن نيست زيرا دانشگاه در ابتدای سال سلف سرويس را به مناقصه گذاشته و يك شركت برنده آن شده است و بصورت پيمانكاری غذا می‌دهد. هر نوع تغيير برنامه غذا و بهبود كيفيت آن مستلزم هزينه بيشتری است كه  پيمانكار به اين آسانی زير بار آن نخواهد رفت، مگر آنكه دانشگاه پول بيشتری بدهد و دانشگاه نيز چنين بودجه‌ای در اختيار ندارد. اين درحالی است كه نمايندگان دانشجوئی دانشگاه كوچكترين نقشی نه در مناقصه، نه در تنظيم برنامه غذائی و نه نظارت بر خريد و پختن آن ندارند و معلوم نيست بودجه غذائی دانشگاه چقدرش مصرف می‌شود و چقدرش به جيب اين و آن و از جمله پيمانكار می‌رود.