محمد علی ابطحی:

وقتی حنيف مزروعی آزاد شده بود، از حرفهای شيرينی كه در محافل سياسی نقل می‌شد اينكه: به حنيف مزروعی در زندان ورقه‌ای داده اند كه محورهای مصاحبه و ندامتنامه نويسی وی باشد. حرف توی حرف آمده و تصميم به آزادی حنيف گرفتند و شايد هم به دليل موقعيت پدر، نا اميد از مصاحبه كردن بودند. در هر حال اين ورقه دست حنيف مانده و آزاد شده است. در هيات نظارت بر قانون اساسی دكتر مهرپور می‌گفت آن را ديده و آقای مزروعی پدر هم همه جا آن را می‌گويد! البته احتمال اينكه گفته شود جعلی است هم هست ولی همان محورها در مصاحبه آزادشدگان بعدی هم آمده است.

******

من شخصا وقتی ندامتنامه‌های اين روزهای وبلاگ نويسان آزاد شده را می‌خواندم – كه البته برای اطمينان افكار عمومی- بعد از آزادی آنان انتشار يافته و هر يك از نوشته‌ها كه منتشر می‌شد فرد ديگری آن را می‌گفت و او هم كه بيانيه را در كمال آزادی! می‌داد نفر بعدی رها می‌شد! برای اينها از آنها كه ندامتنامه ننوشته اند بيشتر ناراحت می‌شدم. اين نوع شكنجه‌های روحی و روانی و حيثيتی كه اينها متحمل می‌شوند از بدترين نوع شكنجه هاست. درك كردن اين موقعيت سختِ كسانی كه من هيچكدام از آنان را نديده ام ضروری است. حتماً آنها هم در شرايط عادی و پس از آنكه شمشير محاكمه و وثيقه‌های 50 ميليونی از سرشان برداشته شد توضيح لازم را خواهند داد.

*****

رئيس كميسيون امنيتی دفاعی مجلس هفتم هم مصاحبه كرده اند: اگر قرار باشد نامه هايی كه متهمين «در شرايط عادی» نوشته اند، از سوی افكار عمومی مورد ترديد قرار گيرد، ديگر به هيچ چيزی نمی توان اعتماد كرد. وقتی اعترافات اين افراد به صورت آزادانه باشد فكر نمی كنم جای ترديدی برای باور آن در جامعه وجود داشته باشد!

با اين حساب چون آنان نماينده مردم هستند حتماً بهتر افكار عمومی را می‌دانند. لابد من افكارم از برداشت عمومی نادرست است. همه باور كرده اند كه اينها به ترتيب به اين نتيجه رسيده اند كه آدمهای خائنی بوده اند و همه هم باز فكرشان را جمع كرده اند و فهميده اند م.ت و ب.ن آنها را چگونه تحريك می‌كرده اند.

اما يك نكته مهم وجود دارد و آن اينكه: اگر خدای نكرده، افكار عمومی اين اظهارات را مورد ترديد قرار داده اند به قول آقای بروجردی ديگر به هيچ چيز نمی تواند اعتماد كرد!