ايران

پيك

                         
حمله حجاريان به طرح رفراندوم
از كيوكيو، بنگ بنگ
تا كليك كليك، دنگ دنگ!
 
 

سعيد حجاريان طی مقاله‌ای به مناسبت 16آذر ضمن شديدترين حمله به طرفداران رفراندوم درايران نوشت:

اخيراً شنيده‌‏ام كه سايتی برای رفراندوم جهت تغيير قانون اساسی تعبيه شده است كه افرادی با كليك كردن دكمه‌‏ای در اين همه‌‏پرسی شركت كرده، لابد پس از مدتی كه به شمارش آراء خواهند پرداخت و آنگاه معلوم خواهد شد كه اغلب قريب به اتفاق ايرانيان با قانون اساسی فعلی مخالفند و لابد در چشم به هم زدنی اين رژيم دود شده و به هوا خواهد رفت .

اين طرح اگر مضحك‌‏تر از طرح آقای هخا( اهورا ) نباشد ، دست كمی هم از آن ندارد كه با چند كليك رژيم را آبكش كند. دوستانی كه طرح نو در انداخته‌‏اند، قطعاً می‌‏دانند كه در زير رژيم حقوقی يك رژيم حقيقی نيز وجود دارد، كه صلب و سنگين است و متشكل از ساختارهای سياسی ، اقتصادی و فرهنگی است و اتفاقا روابط حقوقی كه در قانون اساسی متجلی است سبك‌‏ترين لايه‌‏ای است كه قابليت تغيير دارد و حتی می‌‏توان با تغيير رژيم حقيقی بدون دست زدن به رژيم حقوقی دموكراسی را پيش برد .

فی‌‏المثل همين شورای نگهبان حاضر است در صورتی كه تحولات اجتماعی و سياسی عميقی در كشور رخ دهد هر كسی را كه شما فكرش را بكنيد از فيلتر استصوابی رد نمايد ، فی‌‏الواقع تاريخ نشان داده است كه پراگماتيسم و حتی اپورتونيسم ذاتی اقتدارگرايان بوده است و آنها در مقابل منطق زور به راحتی سر تسليم فرود آورده‌‏اند و خروارها متون حقوقی را به پشيزی فروخته‌‏اند . دوستان ما در حوزه‌‏های واقعی قدرت كم‌‏كاری نموده و در عوض به امور عارضی و فرعی پرداخته و با بزرگ‌‏نمايی آنها خاك به چشم مردم می‌‏پاشند . ممكن است كه در كوتاه مدت عده‌‏ای به دنبال طرح‌های اتوپيايی بروند، اما بعد از شكست اين طرح‌‏ها جز رسوباتی از يأس و حرمان و نا اميدی از هر نوع مبارزه برايشان باقی نخواهد ماند . البته در اين ميان عده‌‏ای نيز خشمگينانه فرمول كليك كليك بنگ بنگ را تبديل به كيو كيو بنگ بنگ خواهد كرد كه صورتی دفرمه شده از يأس و نااميدی است يا به قول خودمان به سيم آخر زدن است .

من يادم نمی‌‏آيد كه قبل از انقلاب دانشجويان بحثی درباره رفرم در قانون اساسی و اصلاح قانون اساسی كرده باشند ، بيشتر فعاليت دانشجويان فعاليت دركانون‌‏های محلی مساجد ، كارخانه‌‏ها و از اين قبيل جاها در جهت سازماندهی توده‌‏ها بود. مثلا در قضيه سيل جواديه دانشجويان فعاليت فراوانی داشتند و يا در قضيه گرانی بليط اتوبوس‌‏ها با مردم در خيابان ريختند و شاه را مجبور به ارزان كردن بليط‌‏ها كردند و بليط ارزان شد . در قضيه زلزله طبس و زلزله بوئين زهرا شركت فعال داشتند ، با پوشش اجتماعی كار سياسی می‌‏كردند .

البته من منكر اين نيستم كه قانون اساسی فعلی دارای نواقص فراوانی است و بسياری از اصول آن بايد تغييرات بنيادين نمايد ، اما قدرت بسيج كنندگی موضوع محل ترديد است . ثانياً اين كه چه كسی بايد قانون اساسی را تغيير بدهد ، اول ماجراست . لابد دوستان نمی خواهند از طريق مندرج در خود همين قانون اساسی آنرا تغيير دهند ، پس دنبال نيروی ديگری می‌‏گردند كه قبل از تغيير قانون اساسی رژيم را پايان داده باشد و اين تازه اول ماجراست . چيزی كه در بيانيه آنها اصلاً اشاره‌‏ای به آن نشده است.

(اين مقاله عصر امروز در تريبون آزاد دانشجويی انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشكی تهران كه به مناسبت روز دانشجو برگزار گرديده بود ، قرائت شد)

  
 
                      بازگشت به صفحه اول
Internet
Explorer 5

 

ی