سيد محمد علی ابطحی- تمام دنيا و افكار عمومی نسل جوان، در ماههای اخير همچنان درگير دستگيری وبلاگ نويسان است. شكر خدا خيلی از آنها آزاد شده اند.

آيا كسانی كه اين برنامه ريزی‌ها را می‌كنند و گويا كودتايی كشف كرده اند، و از دستگيری چند جوان و نوجوان فنی وبلاگ نويس خبر از خنثی شدن كودتا می‌دهند و تارهای عنكبوتی را گسسته می‌پندارد، برای اين آسيبی كه به نام پرآوازه ايران و انقلاب می‌زنند چه پاسخی دارند؟ كمتر از ده دستگير شده كه نهايتاً پرونده خيلی از آنها – طبق معمول- به مسائل اخلاقی و فردی منتهی شد، می‌تواند در اين شرايط حساس سياسی كشور در داخل و خارج، چه توجيه عقلانی‌ای داشته باشد؟ شنيدم آقای خاتمی در اين مورد  عكس العمل تند نشان داده است. از دفترشان خواستم كه جوانان هم بايد از اين عكس العمل با خبر شوند و يا لااقل از بخشی از آن.

ديدم كه آقای خاتمی در پاسخ به نامه قبلی مادر اميد معماريان به آقايان شريعتمدار و شوشتری، نا اميدانه نوشته درمانده ام كه چه بايد بكنم. او هم به اين نكته اشاره كرده كه برخورد قوه قضايی با جوانان دست اندر كار امور رايانه‌ای نظير برخورد با يك كودتای همه جانبه نظامی است. خاتمی در ادامه نامه اش آورده است هرچند كه مطمئن هستم اگر كارشناسانه و منصفانه نگاه شود اصل برخورد و يا لااقل به صورت فعلی هم نابجاست.

نكته ديگرِ مورد توجه آقای خاتمی شكل برخورد با اين مسأله است كه چرا پس از دستگيری حقوق متهم ادا نمی شود. و با سوز ويژه‌ای كه همواره شاهد بوده ام از سويدای دل خاتمی بلند می‌شود نوشته: من آدم بد بينی نيستم ولی هرچه فكر می‌كنم چنين فعاليتها و برخوردهای پياپی و زنجيره‌ای فقط به زيان اسلام و جمهوری اسلامی و كشور و به نفع كسانی است كه می‌خواهند با نشان دادن چهره خشن، بی‌منطق و ... جمهوری اسلامی در افكار عمومی به آن ضربه وارد كنند.

از همه سوزناك تر اينكه خاتمی خواسته كه آنها فرياد بزنند و تا آنجا كه می‌توانند جلو اين امور را بگيرند. و باز مثل هميشه: يك وقت می‌گويم نكند كه سكوت من حضرات را شجاع كرده است، به حكم شرع و وجدان بيايم و صريح و درست مطالب را با مردم در ميان بگذارم، باز هم دلم نمی آيد كه تنش ايجاد شود.

اين درد دل خاتمی چيزی جز روند فكری هميشگی او نيست. اما در اين شرايط كه همه جهان، ما و كشورمان و انقلابمان را هدف قرار داده اند، چرا بايد برای زندان ماندن كمتر از ده نفر اينقدر بهانه به دشمن بدهيم؟ نبايد كشور جزاير مستقلی باشد. همه بايد برای سربلندی و دور كردن آن از خطرات فعلی كمك كنند.