علی لاريجانی سرپرست 8 ساله سيمای جمهوری اسلامی و عضو كنونی شورای عالی امنيت جمهوری اسلامی كه كانديدای فرماندهان سپاه برای رياست جمهوری است، به خبرگزاری ايسنا رفته و ديدگاه هائی را در يك مصاحبه طرح كرده كه بايد آن را ديدگاه فرماندهان سپاه دانست.

او در اين مصاحبه، با آنكه كوشيده ديدگاه‌های جنگ طلبانه را در زروقی از اصطلاحات ديپلماتيك بپيچد، عملا اعتراف كرد كه سپاه در حوادث عراق نقش دارد و اين برگ برنده ايست كه با امريكا بايد با همين برگ بازی كرد.

لاريجانی در مخالفت با توافق حاصل آمده با كشورهای اروپائی گفت:

در موضوع پرونده هسته‌يی ايران مهم اين است كه دراز همه‌ ابزارهايمان استفاده كنيم. يعنی بايد تلاش كنيم آنچه را كه آمريكا به عنوان استراتژی به دنبال آن است به خوبی درك كنيم و نگذاريم آنچه كه آنها می‌خواهند اتفاق بيفتد.

مذاكره با اروپايی‌ها با اين قول همراه بود كه پايين‌تر از مقررات معمول آژانس حركت كنند، نه اينكه ما مذاكره كنيم و آنها فراتر از مقررات آژانس حركت كنند. ما در مذاكراتمان تعهد كرده‌ايم تعليق را انجام دهيم و بر اساس اين مساله گفت‌وگوهای سازنده مشتركی با اروپا داشته باشيم، با اين قصد كه روابط در آژانس عادی شود و مقررات آسان‌تر شود. چيزی كه الان رخ داده اين است كه آنها موضوع تعليق را سه قبضه كرده‌اند و اگر بخواهيم تكان بخوريم بايد در آژانس ماجراهای ديگری داشته باشيم. لحن آنها لحن شديدی است، نه لحن عادی و اين خلاف شرط تهران در گفت‌وگو با اروپاست. به نظر من اروپايی‌ها در اين قضيه تصور ديگری پيدا كردند، يعنی احساس كردند برای فشار بيشتر بر ايران مجال بيشتری پيدا كرده‌اند. اين تلقی نادرست است و بايد با آن مقابله كنيم.»

اين اظهارات خود باندازه كافی گويا سمت گيری تكنولوژی اتمی ايران به سوی توليد سلاح اتمی است، زيرا اگر غير از اين بود نماينده فرماندهان سپاه ضرورتی نداشت اينگونه وارد عمل شود.

لاريجانی در ادامه اين مصاحبه حوادث عراق را برگ برنده‌ای دراختيار جمهوری اسلامی دانست كه با آن می‌تواند با امريكا بازی كند! او گفت:

در عالم ديپلماسی بايد امور را پيوسته ديد. يعنی اين طور نيست كه ما مقوله‌ هسته‌يی را مستقل از ساير امور بررسی كنيم و به نتيجه برسيم. در حالی كه وقتی می‌گوييم ”پيوسته“ يعنی ساير نقاط تلاقی و از جمله موضوع آمريكا در عراق و اهرم‌هايی كه ما در آنجا داريم، وارد مدار شود. عراق، جزء حوزه‌ تمدنی شيعی و اسلامی است. آمريكايی‌ها برای مساله اتمی جلوی پای ايران در آژانس سنگ می‌اندازند و ما را به دعوا با آژانس مشغول می‌كنند. درحالی كه بايد به آنها فهماند نكات ديگری، از جمله ماجرای عراق هم هست كه ما در آن بازيگر مطرحی هستيم.

آمريكايی‌ها اعتراف كرده اند كه ايران می‌تواند نقش مهمی در مساله عراق داشته باشد.

 قصد آمريكايی‌ها و غربی‌ها اين است با يك نوع ديپلماسی يا خبرسازی بر اراده‌ ما تاثير بگذارند كه ما با دست خودمان كاری را انجام دهيم كه آنها می‌خواهند. من پديده‌ای مثل گفت‌وگو با اروپا را در اين مسير می‌بينم. يعنی آنها فشار آوردند كه در نوامبر حتما تكليف ما مشخص شود. من مخالف مذاكره نيستم. گفت‌وگو يك نوع تاكتيك است و ما بايد مذاكره كنيم اما بايد بدانيم كه اين مذاكره برای چيست؟ آنها فشار می‌آورند كه شما با دست خودتان، خودتان را زنده‌بگور كنيد و اگر ما به آن تن بدهيم مثل خودكشی از ترس مرگ است.