انجمن اسلامی دانشجويان دانشكده علوم دانشگاه اصفهان، طی بيانيه‌ای كه به چكامه‌ای شاعرانه می‌ماند و در لابلای جملات آن خشم بجای خبر و افشاگری خوابيده، ماجرای گروگانگيری شبه نظامی در دانشگاه علم و صنعت تهران را محكوم كرد. از اين حادثه اكنون چند هفته‌ای می‌گذرد. شايد انتشار بيانيه‌های محكوميت بسيج دانشگاه و نماينده ولی فقيه در اين دانشگاه كه نقش آفرين ماجرای گروگانگيری رئيس دانشگاه بودند موردی نداشته باشد، اما انتشار اين بيانيه به لحاظ بكار گيری ادبياتی كه آغشته به خشم است ضروری است. ضروری است تا نسبت به روندی كه در جنبش دانشجوئی طی می‌شود هشداری باشد. كلام در عرصه مبارزه سياسی اگر آغشته به اين لغات و صفات شد، بايد نگران سرازيری‌ها بود. اين هشدار را آنهائی بايد آويزه گوش كنند و به آن بيانديشند كه هوای خرداد 1360 و رفتن در لباس لاجوردی را نداشته و تصور نكنند تاريخ را می‌توان تكرار كرد و دست به قتل و اعدام و سركوب زد. برای جنبش دانشجوئی نيز هشداری است كه اين راه و مسير پيش از آنها، چه در زمان شاه و چه پس از انقلاب چندين و چند بار طی شده، اما آنچه تكليف شاه را روشن كرد و خائنين به انقلاب را در دوم خرداد 1376 با بزرگترين ضربه پس از انقلاب روبرو ساخت، نه اين ادبيات و سمت گيری، بلكه منطق و بكارگيری زبان مردم و از آن مهم تر، بيان دردهای مردم و جلب حمايت آنها بود.

ما از آن چكامه‌ای كه دانشجويان اصفهان بنام اعلاميه صادر كرده اند، تنها چند بند آن، كه تصور می‌كنيم سمت گيری مشخص تر و سياسی تر دارد را انتخاب كرده ايم كه در زير می‌خوانيد:

        «... آنچه كه امروز می‌نويسيم ومی گوييم فريادی برای همراهی با ديگر دردكشيده‌ها نيست ؛ اين خود، ناله ايست دردناك از عمق وجود.

حمله به يك دانشگاه ودانشگاهی اولين مرتبه نيست وآخرين نيز نخواهد بود. سرمستان پيروزيهای حاصل ازميدان بی‌رقيب در لباسی كه از تير 78 به تن كرده اند بهترين نقشبازانند. از تير 78 به اين طرف چند بار اعمالی همچون ماجرای دانشگاه علم وصنعت را ديده ايم. در همين دانشگاه اصفهان نمونه اين اعمال را انجام دادند. دوستان مارا مورد ضرب و شتم قرارداده وسپس باكمك عوامل بيرونی آنها را متهم ساخته وبه دادگاه كشاندند.  مرده پرستان كسانی را كه جان و مالشان را درراه وطن وملت داده اند بر نيزه‌ها كرده وخونشان را كه در راه ايران بود به نام خويش ثبت نموده اند تا بتوانند مشروعيتی برای خويش دست وپا كنند.

تا به كی می‌خواهيد به زبان نهی از منكر كنيد و به عمل ازعاملان به آن وهرنوع فسق و فساد باشيد؟ تا به كی می‌خواهيد به نام دين، گردن دين و ملت را از پشت بزنيد.‌ای سربازان امروز كه سربازان ديروز را به مشت و لگد می‌گيريد، تاريخ دادستانی بی‌رحم است.

انجمن اسلامی دانشجويان دانشكده علوم