مارمولك را برده اند دوبی و در دو سينما به نمايش گذاشته اند. استقبال از آن باندازه استقبالی كه از اين فيلم در ايران شد نيست و در شب‌های اول نيز كه بيشترين فروش را داشته، عمدتا ببيندگان آن ايرانی‌های مقيم دوبی و امارات متحده بوده اند. اين كم استقبالی كه می‌گويند با تعجب "پرستوئی” بازيگر نقش اول آن روبرو شده، عملا نشان داد كه موفقيت مارمولك در ايران بدليل انعكاس واقعياتی بوده كه مردم ايران در شهر و كوچه و خيابان می‌بينند و در فيلم بازتاب يافته بود و نه در داستان آن. به همين دليل نيز درك فيلم برای عرب زبان‌های شيخ نشين‌ها كه سنی اند و اساسا روحانيون آنها شكل و شمايل روحانيون شيعه را ندارند و مشكلات آنها با روحانيون جنبه حكومتی ندارد دشوار بوده و آن را همانند داستان‌های گاه خنده دار و نيمه عاطفی فيلم‌های هندی دانسته اند. به اين ترتيب، مامولك پيش از آنكه يك فيلم موفق سينمائی باشد، يك گزارش مصور و متحرك از واقعياتی كه در ايران مردم شاهد آن هستند و به بازتاب آن در سينماها خنديدند!