|
عبدالله رمضان زاده، در محل دفتر مشهد جبهه مشاركت ايران، با
اشاره به اين كه ما به عنوان جبهه مشاركت ايران اسلامی به
دنبال ائتلاف با همه گروههای دوم خرداد هستيم، گفت: بايد
كارهای مشترك بيشتری صورت بگيرد؛ زيرا امكان رشد بيشتری در
جامعه فراهم است.
وی تصريحكرد:
با نگاه به گذشته متوجه ميشويم كه هر جا كه توانستيم در
كنار هم قرار بگيريم، عليرغم اختلاف سليقه، پيشرفت كرديم و
هر جا كه اعتمادمان را نسبت به هم از دست داديم، حركت را
واگذاركرديم.
مجموعه دوم خرداد در طول هشت سال گذشته در هيچ مسالهای به
تحليل مشترك نرسيد.
چرا نبايد دست در دست همديگر داد و در انتخابات شركت كرد و
چرا بايد فضا را به رقيب واگذار كنيم؟ رقيبی كه در 20 سال
گذشته به تعبير حضرت امام (ره)، ثابت كرده كه توان اداره يك
نانوايی را هم ندارد.
امروز همه اذعان دارند، نسبت به سال 76 ميزان مشاركت سياسی
مردم بسيار پايين آمده، در واقع ميزان توجيه پذيری جامعه از
نظر اشتباهات حكومت پايين آمده است.
زمانی دانشجويان از حركت اصلاح طلبی حمايت ميكردند؛ اما
امروز ديگر نميكنند. دليل اين امر اين است كه مجموعه حاكميت
بگونهای با فضا برخورد كرد كه مردم احساس كنند كه حاكميت
بايد به راه خودش برود و ما به راه خود.
راه مقابله با تهديد بيگانه، فقط برگرداندن مردم به صحنه سياست
است. همه ميدانند اسفند 75 كشور تقريباً در آمادهباش كامل
بود. در آن زمان اتفاقی در كشور رخ داد و هفت، هشت سال از اين
خطر در امان بوديم، آن اتفاق هر چه بود، قطعا بوجود آورندهاش
مردم بودند، نه آقای خاتمی،از دوم خرداد به بعد شاهد هيچ تهديد
مستقيم نظامی خارجی نبوديم، تا اين اواخر دوباره باز شاهد
صحبتهايی هستيم، ما بايد كشور را به جايی برگردانيم كه مردم
بيايند و در انتخابات مشاركت گسترده داشته باشند، بنابر اين
راهی جز
بازگرداندن مردم به صحنه
نداريم.
هر كس يك رأی مردم را از صحنه سياسی كنار بزند، در واقع به
آينده كشور خيانت كرده است. اين مطلب را به كسانی ميگوييم كه
به دنبال محدود كردن فضای انتخابات هستند. انتخابات آينده اگر
ميخواهد در جهت ايجاد اعتماد اجتماعی و در جهت مقابله با
فشار سياسی خارجی باشد، راهی جز مشاركت گسترده مردم ندارد،
مشاركت گسترده مردم هم با دست چين كردن كانديداها امكان پذير
نيست و از الان ميگوييم هر كس كانديدايی را بيدليل و
غيرقانونی رد كند، به كشور و آينده آن خيانت كرده است.
عضو شورای مركزی جبهه مشاركت در بخش ديگری از سخنانش گفت: رقيب
جنبش اصلاح طلبی، سياستی را در پيش گرفته كه در 2 انتخابات
اخير هم از آن نتيجه گرفته بود و آن سياست ، سياست "النصر
به رعب"
بود، يعنی ميخواهند پيروزيشان را در ترساندن ما بدست
بياورند. آنها اين سياست را در سالهای 72 و 73 هم تجربه
كردند، منتهی چون از تاريخ درس نگرفتند، دوباره آن را تكرار
ميكنند.
آنها خيلی كار زيادی نميكنند، در واقع بين روزنامهنگارها
چهار، پنج نفر را ميگيرند و برای اينكه بقيه بترسند، تهديد و
زندانی ميكنند. در مورد سينماگران هم همين امر صدق ميكنند.
يعنی بهانهای مانند خانه سينما را جور ميكنند تا بقيه
هنرمندان و سينماگران هم بترسند.
آنها توان برخورد با همه مردم را ندارند، ولی توان برخورد با
تكتك افراد را دارند. اگر آن افرادی كه با آنها برخورد
كردند، زندانی شدند، مقاومت كردند يا نكردند، خيلی مهم نيست،
چون نميشود از جوان انتظار مقاومت در برابر آنها را داشت.
مهمتر از آن اينست كه آنهايی كه بيرون هستند، نترسند، اگر
آنهايی كه بيرون هستند، نترسند سياست آنها شكست خورده است.
برای اينكه سياست آنها زندانی كردن همه نيست. سياست آنها
ترساندن همه است. نترسيم و باور نكنيم.
رمضان زاده با انتقاد از خوش خيالی بعضی از اصلاح طلبان مبنی
بر اينكه قبل از انتخابات مجلس هفتم برخی فكر ميكردند، آنها
فقط به حوزه سياست خواهد پرداخت و در حوزه اجتماعی، آزادی
بيشتری اعمال خواهند كرد يا حداقل كاری نخواهند كرد، گفت:
حادثه دانشگاه علم و صنعت نشان داد، آنها بعد از سركوب
سياسيون، سركوب همه جنبشهای اجتماعی را پيش خواهند گرفت.
قضيه دانشگاه علم و صنعت نشان داد طرف مقابل ما به هيچ چيز
راضی نيست، حتی يك سخنرانی را حاضر نيستند بپذيرند، بعد
اعلاميه ميدهند و در دانشگاه با الفاظ بسياری ركيك اعلام
ميكنند دانشجويان پسر و دختر و حتی استادان دانشگاه ما فاسد
هستند، پس بايد گفت چه كسی در اين جامعه سالم است؟
مشكلی كه امروز جنبش اصلاحات با آن روبروست، اينست كه ارتباطش
با تودههای مردم قطع شده است، بايد بپذيريم كه ارتباطمان را
قطع كردهاند.
امروز 87 درصد مردم ايران با صدا و سيما ارتباط دارند، مطبوعات
مستقلی كه ميتوانستند پيام ما را به مردم برسانند يا تعطيل
شدهاند يا ديگر جرأت نوشتن ندارند، شايد حق هم دارند .
رمضانزاده با انتقاد نسبت به كسانی كه ميگويند، بايد گذاشت
فضای كشور يكدست شود و هيچ حركتی نكرد، گفت: يكدست شدن، يعنی
نابود كردن كشور.
وی با اشاره به اينكه جناح مقابل اصلاحات دارای اختلافات
عديدهای است، گفت: جناح مقابل مثل همه قدرتخواهان دچار
ورشكستگی شده است، وقتی رقيبشان را ضعيف ميبينند، بر اين
فشارها می افزايند.
اجازه ندهيم كشور به دست كسانی بيفتد كه نحوه سياستهايشان در
حوزه اقتصادی، سياست و غيره مشخص است.
تازه اوايل قدرت ما در دولت بود كه قتلهای زنجيرهای اتفاق
افتاد،آن موقع كه حكومت يكدست نبود، وای بحال وقتی كه يكدست
شود. يكدست شدن شايد به اين معنی باشد كه ديگر كسی به ما فحش
نميدهد و ما را در كمبودها و كاستيها شريك ندانند، اما
يكدست شدن، كشور را به ورطه نابودی ميكشاند، برای اينكه آنها
نه به قانون، نه به اخلاق، نه به مذهب و نه به علم پايبند
نيستند، نمونههايش را هم گفتيم و ميبينيم.
كجای شرع اجازه داده است كه يك فرد 2 ماه در انفرادی باشد. يك
مورد را اعلام كنيد كه يكی از فقهای ما اعلام كرده باشند كه
اعتراف زير اجبار، قابل قبول است. اين مورد در طول تاريخ هم
پيدا نخواهد شد، هر جای ديگری كه ديدهايد بيائيد اعلام كنيد
كه مسلمانان اين طور عمل كردند.
كانديدای دكتر معين است و روی او اصرار داريم و ايشان هم
پذيرفتهاند كه كانديدای جبهه مشاركت و سازمان مجاهدين انقلاب
اسلامی باشند، هيچ كس را در مجموعه گروههای دوم خرداد تخريب
نميكنيم، هيچ كلامی عليه هيچ يك از كانديداهای دوم خردادی
نخواهيم گفت، حتی اگر به ائتلاف هم نرسيديم. اين سياست جبهه
مشاركت است. ما در مقابل ائتلاف سرخم كنيم و اگر به ائتلاف
نرسيديم از آقای دكتر مصطفی معين حمايت ميكنيم و در مقابل
ديگران سكوت خواهيم كرد.
در ادامه اين جلسه رمضان به سوالات حاضرين كه در محل دفتر جبهه
مشاركت مشهد گردهم آمده بودند، پاسخ گفت:
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اينكه "چقدر احتمال ميدهيد دكتر
معين تاييد شود؟" گفت: ما آنهايی را كه فكر ميكرديم رد
ميشوند به صحنه نياورديم، افرادی را به صحنه خواهيم آورد كه
شورای نگهبان نميتواند آنها را رد كند.
وی در پاسخ به سوال ديگری مبنی بر اينكه "جبهه مشاركت چه
راهكاری جهت بازگرداندن مردم به صحنه دارد؟" گفت: جامعه از دست
ما عصبانی است، ما بايد اميد را به مردم بازگردانيم، بايد به
جامعه و مردم مشكلاتمان را اعلام كنيم، بايد راهحلها و
ابزارهای ارتباط با مردم را پيدا كرد، بايد مردم را همراه خود
كنيم، جامعه رقيب ما را نميپسندد.
رمضان زاده در پاسخ به سوال ديگری مبنی بر اينكه "چرا اينقدر
به اصلاح طلبی اصرار داريد، آيا راههای ديگری وجود ندارد؟"،
گفت: ما بدنبال انقلاب نيستيم. از انقلاب هم ميترسيم، يكبار
تجربه كرديم، بايد همين مسير را ادامه دهيم.
عضو شورای مركزی جبهه مشاركت با اشاره به اينكه برخی سه راه
خانهنشينی، در دست گرفتن اسلحه و چشم اميد به خارجی را اعلام
ميكنند، اظهار داشت: من به عنوان كسی كه ميخواهم كار
سياسی، قانونی در كشور بكنم، اعلام ميكنم، نميتوانم خانه
بنشينم، چون نسبت به مردم و جامعه احساس تعهد ميكنم، اسلحه
به دست نميگيرم چون معتقدم خطرش بيشتر است و به خارجی هم
اعتماد نميكنم، بنابر اين راهی جز ادامه اصلاحات ندارم. سخت
است، اما بايد تلاش كرد و اميدوار بود، ما در جبهه مشاركت بر
اين باوريم، گزينهای جز اصلاح طلبی نداريم. |
