دفتر تحكيم وحدت بيانيه پايانی اردوی سالانه خود را منتشر ساخت كه عمدتا متاثر از حوادث اخير دانشگاه علم و صنعت، مقابله حكومتی با جنبش دانشجوئی و بحران همه جانبه اجتماعی در كشور است. در بيانيه از جمله آمده است:

دوازدهمين اردوی سالانه دفتر تحيكم وحدت با عنوان "‌گذار به دموكراسی” را در حالی برگزار كرديم كه فشار بر فعالان دانشجويی و انجمن‌های اسلامی و دانشجويان پيش از پيش شده است. هر روز شاهد احضار دانشجويان فعال به دادگاه‌های قوه قضائيه و احكام سنگين از طرف دادگاهی و يا ديگر كيمته‌های انظباطی و محروميت از تحصيل آنان هستيم.

واقعه دانشگاه علم و صنعت و حمله شنيعانه به رئيس دانشگاه و ضرب و شتم وی، فاز جديد بستن فضای دانشگاهها را به شكلی خشن و عريان نمايان ساخت. رئيس دانشگاهی كه منتخب اساتيد دانشگاه است به جرم انتخابی بودنش و تقسيم اختيارات حوزه مسئوليتش با دانشجويان و تشكل‌های دانشجويی، مورد هتاكانه ترين رفتار در محيط مقدس دانشگاه قرار می‌گيرد.

پس از محدود كردن آزادی بيان و توقيف نشريات و مطبوعات دموكراسی‌خواه و مدافع حقوق شهروندان، نوبت به تنها وسيلة ارتباطی خارج از حوزة اقتدار حاكميت رسيده است. با فيلتر شدن تمامی سايت‌های سياسی اينترنتی تنها ابزار آزاد گردش اطلاعات بی‌ثمر شده است.

.تمامی آزاديخواهان و همه آنانكه سودای توسعه ايران و سربلندی ايرانيان را در سر دارند به تنها محمل و جايگاهی كه به نظر می‌رسد می‌تواند چراغ نيم‌سوز تحول‌خواهی را همچنان برافروخته و روشن نگاه دارد، يعنی دانشگاه چشم دوخته‌اند. اين نكته بررسی وضعيت و آفات دانشگاه و جنبش دانشجويی را ضروری می‌سازد. لذا دفتر تحكيم از تمامی روشنفكران، انديشمندان و صاحبنظران، برای ورود به اين بحث و گفتگو دعوت می‌كند.

اهميت بحث فوق در اين نكته نهفته است كه در چند سال اخير، اقتدارگرايان با بهانه كردن بحث علم‌آموزی در دانشگاه‌ها سعی در دامن زدن به دو قطبی دروغين علم‌آموزی ـ آزاديخواهی در دانشگاه‌ها نموده‌اند. چنانكه گويی آزاديخواهی و نقادی دانشجويان در تضاد با وظيفه معرفت‌ورزی آنان قرار دارد.

اما بی‌شك، دانشگاهيان بر اين باور خود در پی‌جويی همزمان آزاديخواهی و علم‌آموزی، استوارند و به خوبی به نيت شوم مدعيان دروغينی كه پای در پوتين و دست بر اسلحه و دل در گرو عقايد پوچ قرون وسطايی خويش دارند، آگاهند.

به نظر ما نيروهای تحول‌طلب و نيروهای اجتماعی می‌بايست تلاش خود را معطوف به تغيير ساختار قدرت كرده و نيروی اجتماعی فراگيری جهت ايجاد مناسبات جديد قدرت در ساختار سياسی را فراهم كنند. در غير اينصورت پراكندگی نيروها و عدم وحدت رويه به نفع اقتدارگرايان برای پيشبرد اهداف خويش خواهد بود.