موتورسواری درحالی كه از كنار بيمارستان بهرامی عبور مي‌كرد، متوجه كيسه‌ای مشكی رنگ ‌شد كه دائما تكان مي‌خورد. با كمك فرد ديگری، كيسه را باز كرد. نوزادی در آن يافت. نوزاد را به بيمارستان بهرامی رساند. در آنجا گفتند از تولد اين نوزاد تنها يكساعت گذشته است.

بيمارستانی كه اين نوزاد به آن منتقل شد اعلام داشت كه از ابتدای سال 83 تاكنون تنها به اين بيمارستان 12 نوزاد بي‌سرپرست و سرراهی تحويل داده شده است. اين نوزادان كه كارت شناسائی و مدركی را همراه آن ها نمی كنند، معمولا تحويل مركز مددكاری اجتماعی می شوند.

اين، به ظاهر حادثه ای تكراری و شناخته شده است. حادثه تكراری است اما آماری كه اعلام شده خبری تكراری نيست و از پديده ای نوين در ايران حكايت دارد. تنها به يك بيمارستان، طی 6 ماه و بطور رسمی 12 كودك سرراهی تحويل داده شده است. اين آمار را به تعداد بيمارستان های تهران و ايران ضرب كنيد و شمار كودكان سر راهی كه به بيمارستان نيز منتقل نمی شوند، در زباله دانی ها و همراه زباله ها می روند و... را نيز به حساب آوريد. آنوقت فاجعه ناشی از فقر، بيم از داشتن فرزند صيغه ای و فاقد شناسنامه، نان خور اضافی، هزينه كورتاژ و موانع قانونی آن و... ابعاد خود را بيشتر نشان ميدهد. آنها كودكانی از نسل سوم جمهوری اسلامی اند كه در طشت جامعه ای غارت شده می افتند.