اصغرزاده دبير كل حزب همبستگی، كه معمولا در بزنگاه های انتخاباتی به اشكال مختلف خود را به صحنه می رساند، در پيش كنگره حزب همبستگی در شهر رشت، ساز جدائی از جبهه دوم خرداد را به صدا درآورد. اصغر زاده كه معمولا می كوشد سيم خود را روی سيم بيت رهبری بياندازد، در اين گفتگو بطور غير مستقيم هم با ورود به صحنه ميرحسين موسوی مخالفت كرد و هم با طرح شهرك سازی در دبی دندانی هم نشان هاشمی رفسنجانی داد. او گفت:

ما در انتخاب وزرا چشم بسته به آقای خاتمی اعتماد كرديم، اما امروز به احزاب بزرگتر اجازه نمی دهيم قيومت خود را بر ما ادامه دهند.

توجه بيش از حد به توسعه سياسی و پرداخت هزينه های نامربوط برای آن موجب شد تا از توسعه اقتصادی غافل بمانيم و به رشد افقی نرسيم.

دولت اصلاحات ادامه دولت و برنامه های تعديل اقتصادی آقای هاشمی بود و دوستان اصلاح طلب ما بيشتر از آن كه تحت تاثير جريان اقتصادی قبل از دوم خرداد قرار بگيرند به دليل حضور كارگزاران به نوعی به پيروی آن سياست های اقتصادی تن دادند.
بعضی از اصلاح طلبان در بحث آزادی های مدنی نظريه های مناسبی دادند, اما در كل فوريت های جامعه از سوی اين دوستان تشخيص داده نشد. مديريت جبهه اصلاحات دچار تندخويی های در تصميم گيری بود كه ضربه اصلی را به اين جريان وارد كرد.

اين كه احزاب سياسی ما هنوز روی چهره های بازنشسته حساب می كنند, نشان از اين دارد كه چرخه نخبگان سياسی در ايران هنوز هم دچار مشكل است. شاهديم كه در دبی با سرمايه 200 تا 300 ميليارد دلاری از جيب مردم با سرمايه همين آقا زاده ها و رانت خوارها شهركی به اسم زيتون ساخته می شود.