بازی دو تيم ملی فوتبال ايران و آلمان، كه روز گذشته در استاديوم يكصدهزارنفره تهران برگزار شد، پيش از آنكه تفسيری ورزشی را لازم داشته باشد، گزارشی اجتماعی را لازم دارد.

دهها هزار جوان كه عمدتا از تهران بزرگ و گروه های زيادی از شهرستانها خود را به استاديوم رسانده بودند، انتظار پيروزی فوتباليست های ايران در برابر تيم پرقدرت آلمان را نداشتند و اساسا هم خود بازی در حاشيه اين حضور عظيم و يكپارچه قرار گرفت. تمام خبرگزاری ها و بويژه تلويزيون دولتی آلمان كه مستقيما اين بازی را از تهران پخش می كرد از گرايش پرقدرت جوانان ايران به گشودن فضای بسته سياسی، ورزشی، اجتماعی و فرهنگی ايران سخن گفتند و گزارش مخابرده كردند. شمار آنها كه بدليل پرشدن استاديوم نتوانستند داخل آن شوند نيز بالغ بر 20 تا 30 هزار نفر مخابره شده است. اكنون سالهاست كه هيچ نماز جمعه ای در سراسر ايران شاهد يك چنين جمعيتی نبوده است. نظم و فرهنگ تماشاچی ها، مهربانی آنها نسبت به فوتباليست های ميهمان و بويژه سپاس از سرپرست جديد تيم ملی فوتبال آلمان "يورگن كلايزمن" نيز از جمله گزارش های خبرگزاری ها از تهران بود. وی، در گذشته مبتكر كمك به زلزله زدگان روبار بود و خبرگزاری ها از اين متعجب شده بودند كه مردم اين امر را بخاطر داشتند و از وی در استاديومی كه بازی فوتبال در آن جريان داشت تشكر می كردند. خود يورگن گلايزمن نيز به خبرگزاری ها گفت كه از اين استقبال و مهربانی توام با ادب جوانان ايرانی جا خورده است. آنها حتی مقابل هتل نيز جمع می شدند و از او تشكر می كردند.

بازی ديروز نشان داد كه جوانان ايران نمی خواهند در فضای بسته زندگی كنند وتبليغات شبانه روزی حاكميت عليه غرب و تهاجم فرهنگی آن، تنها ابزاری شده است برای عده ای حرفه ای كه از نهادهای حكومتی حقوق می گيرند.

تلويزيون دولتی آلمان امتياز پخش بازی را گرفته بود و آن را با 24 دوربين پوشش داد و به  سراسر دنيا پخش كرد و به همين دليل نيز تمام تلويزيون های خليج فارس بازی را مانند شبكه دولتی آلمان مستقيم پخش كردند. در اين بخش نيز 24 دوربين و فيلمبردارانی كه پشت آن ها قرار داشتند متاثر از هيجان عمومی جوانان و بويژه حضور زنان در جايگاه تماشاچی ها بی وقفه دوربين را از زمين برگرفته و ميان جمعيت می چرخاندند تا مردم و بويژه جوانان پر هيجان ايران را نشان دهند.

البته، سيمای جمهوری اسلامی كه اكنون به "سيمای ضرغامی” مشهور شده، برای رهائی از اين كنجكاوی های دوربين های آلمانی، بازی را با دو تا سه دوربين اختصاصی سيما پخش كرد. اين دوربين ها نه زنان را در استاديوم نشان دادند و نه جمعيت را و اين درحالی است كه بسياری از مردم از طريق ماهواره بازی را دنبال كردند و صحنه های جالبی را ديدند كه در سيمای جمهوری اسلامی پخش نكرد.

حاشيه مسئله را در ايران بايد دنبال كرد

حتی در پخش بازی نيز اين دوربين ها ضعيف و گزينشی عمل كردند و كيفيت پخش بسيار پائين بود. بسياری از مردم، با پيش بينی اين نوع چشم بندی های سيمای جمهوری اسلامی از قبل تدارك ديده و در خانه هائی كه ماهواره داشتند جمع شده بودند تا بازی را از اين طريق ببينند و به اين ترتيب سيمای ضرغامی با اين سانسور عملا مشوق استفاده از ماهواره شد.

فوتبال ديروز 2 به صفر به سود آلمان پايان يافت، اما بازی اصلی را كه بين حاكميت و سيمای آن از يك طرف و مردم ايران از طرف ديگر بود، مردم بردند. شايد به همين دليل بود كه شادمانی پايان بازی نيز به گونه ای بود كه گوئی تيم فوتبال ايران برنده شده است. درواقع مردم گشودن درهای استاديوم يكصد هزار نفره و جمع شدن دركنار هم و صدا در صدا انداختن هم را جشن گرفتند. اين بازی را مردم بردند!