آقای علی اشرف درويشيان، داستان نويس و عضو کانون نويسندگان ايران، در گفتگوئی با راديو آلمان، پيرامون يورش به سايت های اينترنتی و دستگيری های اخير گفت:

دليل عمده ی اين مسئله، يعنی فشارهای که بر مطبوعات اعمال می شود، اين است که خبرها را منتشر نکنند، اطلاع رسانی بين مردم نشود و مردم همچنان از اوضاع مملکتشان بی خبر بمانند تا عده ای برای خودشان هر کاری که می خواهند بکنند و مملکت را به سکون بکشانند. اين مسئله هيچ دليل ديگری ندارد. به خصوص بستن سايتهای اينترنتی و دستگيری دوستانی که به اين کار مشغولند اعم از وبلاگ نويسان و غيره، هيچ دليل ديگری ندارد، جز اينکه آنها می خواهند هيچگونه اطلاع رسانی از اوضاع جامعه وجود نداشته باشد و آنچه را که دلشان می خواهند به عنوان خبر به خورد مردم بدهند.

دويچه وله: برخی تحليلگران سياسی و فعالان حقوق بشر، مثلا آقايان عيسی سحرخيز و دکتر نعمت احمدي، جو کنونی حاکم بر اين را «فضای نظامي» ناميده اند. حتا «جبهه ی مشارکت ايران اسلامي» هم از بازسازی و تجديد سازماندهی گروههايی ابراز نگرانی کرده است که همان انديشه ی سعيد امامی و قتل های سياسی موسوم به «قتل های زنجيره اي» را دنبال می کنند. آيا شما هم چنين فضايی را احساس می کنيد؟

علی اشرف درويشيان: من هم چنين حسی دارم که جامعه ی و مملکت ما به سمت اين فضا می رود. يعنی نوعی نظامی شدن و سپردن مسئوليت های عمده به چهره های معروف نظامی وجود دارد و کاملا محسوس است و من هم آن را حس می کنم.

دويچه وله: آقای درويشيان شکل اين قضيه چگونه است، يعنی در شهرها چگونه نمودی دارد؟ مثلا در تهران؟

علی اشرف درويشيان: وقتی ما مشاهده می کنيم که مسئوليت ها را به افرادی می سپارند که سابقه ی نظامی دارند، مشخص است که اين فضا به همان سمت می رود. و ممکن است زمان کوتاهی اين نظامی شدن مملکت از نظر آقايان کارساز باشد و به ايجاد آرامش محيط برای آنها کمک کند، ولی از نظر من دائمی نخواهد بود و خواهی ناخواهی مقاومتهايی خواهد شد و به گونه ای و در جاهايی اعتراضها بروز خواهد کرد. وضع به اين صورت نخواهد ماند.

دويچه وله: کانون نويسندگان ايران در شرايط کنونی غير از صدور بيانيه چه تريبونی برای بيان نظرات خود دارد؟

علی اشرف درويشيان: ما حقيقتا هيچ تريبونی برای بيان نظراتمان نداريم، زيرا همه ی امکانات را از ما گرفته اند و در حال حاضر با تعدادی کم جلسات خود را در خانه های دوستانمان تشکيل می دهيم، چون جايی نداريم تا دور هم جمع شويم. حتا در آذرماه آينده نيز که می خواهيم به ياد دوستان از دست رفته ی مان،‌ محمد مختاری و محمد جعفر پوينده، مجمع عمومی را تشکيل دهيم، امسال هم مانند هميشه با مخالفت رو به رو خواهيم شد، ولی ما تلاش خود را خواهيم کرد. تا زمانی که وضع بدين منوال باشد ما هيچ چاره ای جز صدور بيانيه نداريم، چون هيچ گونه امکانی به ما نمی دهند و در واقع به گونه ای ما را در خانه های خودمان زندانی کرده اند.

دويچه وله: بيانيه های کانون نويسندگان ايران توسط چه رسانه های گروهی يا رسانه های اينترنتی در ايران منعکس می شود؟

علی اشرف درويشيان: ما بيانيه های خود را به همه ی رسانه ها، چه در داخل و چه در خارج، می فرستيم، و در رابطه با همين بيانيه های اخيرمان، ديديم که فقط دو نشريه، يکی اعتماد و ديگری ايران به اختصار آن را بيان و منتشر کرده بودند، ولی از درج کل بيانيه خودداری کرده بودند.