|
بازتاب دوشنبه های اعتراضی در آلمان، سرانجام، نتيجه مستقيم
خود را در انتخابات يكی از ايالات مهم اين كشور "زاكسن و
براندن بورگ" به نمايش گذاشت: رشد غافلگير كننده حزب سوسياليسم
دمكراتيك. اين حزب ادامه دهنده راه حزب حاكم سوسياليسم متحد
است كه حكومت آلمان دمكراتيك را دراختيار داشت و با فروپاشی
نظام حاكم در شرق اروپا، اين حزب نيز قدرت خود را از دست داد و
دو آلمان سوسياليستی و آلمان سرمايه داری به هم پيوستند. اين
رشد گرايش به چپ در آلمان، ديگر اختصاص به شرق اين كشور ندارد،
زيرا در غرب آلمان نيز بتدريج و براثر سياست های رفرم اجتماعی
حزب سوسيال دمكرات حاكم رو به رشد است. اين رفرم ها عموما
درجهت گلوباليسم و سلب دستآوردهای اجتماعی مردم به سود سرمايه
داری مالي- صنعتی آلمان است. يعنی سياستی كه اگر احزاب دست
راستی آلمان نيز دولت را در اختيار داشتند همان را اجرا می
كردند.
كارخانه
زيمنس در ماه گذشته قراردادى
را
با كارگران دو كارخانه مهم خود در آلمان
منعقد كرد
كه به موجب آن، ساعت كار كارگران از
۳۵
ساعت به
۴۰
ساعت در هفته افزايش يافت،
بدون آنكه افزايش حقوقى در كار باشد. مرسدس بنز نيز بعد از
تهديد كارگران خود به انتقال
۶
هزار موقعيت شغلى به مناطق ارزان تری،
نظير شمال آلمان و آفريقاى جنوبى، موفق شد معادل ساليانه
۶۰۰
ميليون دلار از حقوق آنها بكاهد. بيكارى
۵/۱۰
درصدی
آلمان
، يكى از موانع افزايش ميزان مصرف است.
در سال ،۱۹۹۳
زيمنس بيش از
۲۳۸
هزار نفر را در آ لمان و
۱۵۳
هزار نفر را در ديگر كشور ها در اختيار داشت.
۱۰
سال بعد در سال ،۲۰۰۳
جاى اين ارقام عوض شده است، به طورى كه
هم اكنون
۱۶۷
هزار نفر در آلمان و
۲۴۷
هزار نفر در نقاط ديگر جهان براى اين شركت كار مى كنند.
بيكاری در
آلمان شرقى اكنون بيشتر از
۱۸
درصد است. اين رقم بيشتر از دو برابر نرخ بيكارى در آلمان غربى
است. |
