بهتر بود مرا هم با شوهرم خاك می كردند.اين را مريم می گويد. اشك گوشه چشمهايش را پاك می كند و می گويد:می خواهند مرا تا چهار ماه و ده روز توی خانه حبس كنند.هنوز كسی بچه ها را توی مدرسه ثبت نام نكرده است. كارهای بيمه و گرفتن سرپرستی ،برو بيا دارد.

خواهرشوهرم می گويد:تا چهار ماه و ده روز در عقد برادرم هستی حق نداری از خانه بيرون بروی .ديروز نان نداشتيم مثل روزهای قبل از مرگ شوهرم از خواب كه بيدار شدم چادرم را سركردم تا به نانوايی سر كوچه بروم .وسط كوچه پسر كوچك برادرشوهرم خودش را به من رساند كه زن عمو بابا عصبانی است .كجا می رويد،بگوئيد من بروم.می خواستم به حرفش گوش نكنم ديدم ممكن است كتك بخورد.اعتراض كه می كنم می گويند حكم شرع است.

عده زنی كه شوهرش مرده باشد

در توضيح المسائل اكثر مراجع تقليد در ارتباط با مساله عده زنی كه شوهرش مرده است آمده است:زنی كه شوهرش مرده اگر آبستن نباشد بايد تا چهار ماه و ده روز عده نگهدارد.يعنی از شوهر كردن خودداری نمايد.اگر چه يائسه يا ضعيفه باشد يا شوهر با او نزديكی نكرده باشد و اگر آبستن باشد بايد تا موقع زائيدن عده نگهدارد. ولی اگر پيش از گذشتن چهار ماه و ده روز بچه اش به دنيا آيد بايد تا چهار ماه و ده روز از مرگ شوهرش صبر كند و اين عده را عده وفات می گويند.

زنی كه در عده وفات می باشد حرام است لباس های زينتی و الوان بپوشد و سرمه بكشد و كارهای ديگری كه زينت محسوب می شود بر او حرام است.

چهار ماه وپانزده روز

به دفتر يكی از مراجع تقليد زنگ می زنم و از عده وفات می پرسم . از جائی به جائی وصل می شود. می پرسم عده وفات چند روز است؟ صدای پشت خط می گويد:عده وفات چهارماه و پانزده روز است و بهتر است اين خانم از خانه خارج نشود. می گويم در رساله چيزی در اين باره نيامده است .می گويد :بهتر است به احترام شوهر از خانه خارج نشود و در مهمانی يا عروسی شركت نكند.

و من به مريم فكر می كنم كه بايد صد و سی وپنج روز در خانه بماند.