در روزهای اخير و درحاليكه هاشمی رفسنجانی درمشهد سرگرم مهم ترين مذاكرات با واعظ طبسی بود و رهبر در تهران ترتيب شرفيابی و سخنرانی داد تا ولايتی را در كنار خود به نمايش بگذارد. محمد خاتمی غايب بزرگ بوده است. او دركنار روسای قوه قضائيه و مجلس در كنار رهبر قرار نگرفت و در ديدار ماجرای اقتصاد دانان 55 كشور هم ترجيح داد برود برای دانشگاهيان سخنرانی كند و يا از نمايشگاه كتاب ديدن كند. در سخنرانی برای دانشگاهيان، به نوشته ابطحی به دستگيری های اخير مسئولان سايت ها و يورش به خانه سينما انتقاد كرد و از ادامه زندانی بودن دانشجويان و سنگينی فشاری كه به دانشجويان در دانشگاه می آيد. ظاهرا او ماه ها زودتر از پايان دوره رياست جمهوری اش، صحنه را خالی كرده و می رود تا حساب خود را مانند دوران پس از استعفا از وزارت ارشاد اسلامی از گروه بندی های حاكمه جدا كند. غيب های اخير او، شايد معنای اعتراض به رهبر را هم داشته باشد، اما تعبير اساسی همان رها كردن ميدان است. البته، شايد حضوراو در كنار همسر ميرحسين موسوی را بتوان نوعی حمايت از ورود به ميدان مير حسين موسوی هم تعبير كرد. در ميدان رقابت حمايتی، اين را هم شايد بتوان تصور كرد.