دهمين جشنواره بين المللی تئاتر عروسكی در تهران آغاز شد. كشورهای تاجيكستان، رومانی، اذربايجان، ارمنستان، هندوستان، بوزنين, صربستان... در اين جشنواره با برنامه های نمايشی خود شركت كرده اند. نمايشها در تئاتر شهر، تالار وحدت، تالار سنگلج، و خانه هنرمندان برگزار می شود. در دومين روز اين جشنواره بازديد كنندگان زيادی در اطراف ساختمان مدور شكل تئاتر شهر تجمع كرده بودند. در ميان حلقه ازدهام مردم ، در محوطه اطراف تئاترشهر خميه شب بازی اجرا ميشد.

درميان كودكانی كه در اطراف عروسك های خيمه شب بازی حلقه زده بودند، كودكان با رنگ پريده و با چشم های گود پرشمار بودند.

آنها كه خود را به جشنواره رسانده اند دل و دماغی ندارند. نه دستی به علامت تشويق می زنند نه آوازی را همراهی می كنند. مات و مبهوت نگاه می كنند. يكی ميگويد امروز شايد به خير بگذرد چون روز مبعث است. فردا را چه ديدی. آخه ضد شادی مردم اند.

درب سالن برای اولين نمايش از كشور صربستان گشوده ميشود. با وجود تجمع قابل توجه مردم در اطراف ساختمان، تعداد اندكی با بليط وارد سالن ميشوند . چهارهزارتومان قيمت هر بليط است.

سالن تئاتر شهر با پرده های رنگ پريده و كثيف و دودزده اش تداعی محروميت های هنر نمايشی و شاد در جمهوری اسلامی را می كند.

در محوطه باز نيز نمايش عمومی عروسكی برپا بود. عروسك هائی با لباس های محلی با آهنگ هائی خود را تكان می دهند. يعنی تكانشان می دهند! و الا زندگان شوق آنرا ندارند. مردم تماشاگران خاموش اند و درپايان نمايش با سكوت متفرق ميشوند. شايد تنها موسيقی " داستان عشق" ساخته هنری منسينی كه در انتها برنامه روز اول از بلند گوها پخش شد، آخرين رمق های شور و سرمستی در ايران باشد.