ايران

پيك

                         
 

فاصله حكومت با جامعه

بيش از آنست كه تصور می شد

                                                 سيد محمد علی ابطحي

 
 

چند روز پيش جمعی از نيروهای استشهادی كه اخيراً در ايران اعلام وجود كرده اند، برای حفاظت از تأسيسات اتمی بوشهر دعوت به ثبت نام نموده بودند كه با سپر انسانی از آن تأسيسات دفاع كنند و مقام رسمی نماينده مجتمع بوشهر هم در روزنامه ها اعلام فرموده بودند كه اولين ثبت نام كننده هستند. به عقيده من با پشتوانه عظيم ملت ايران، اسرائيل جرأت حمله به تأسيسات اتمی ايران را ندارد ولی خدای ناكرده اگر چنين شود، زمينی و تن به تن كه نمی جنگد. اين خيل عظيم مردم، اگر بيايند! چه می توانند بكنند؟

در سيری كه در خطبه های نماز جمعه ها از تلكس خبرگزاری جمهوری اسلامی ميكردم ديدم امام جمعه محترم اروميه در نماز جمعه ديروز ضمن اينكه از مجلس ششم به عنوان مجلسی كه بايد منحل می شد ياد كرده بودند گفته بودند كه يكی از جريانات مجلس ششم! نيز جامعه مدنی است كه ای مرگ بر جامعه مدنی جامعه مدنی يعنی دختر و پسر و زن و مرد با هم فرق ندارند و زنا برای آنان مثل حيوانات است. و ضمن انتقاد شديد از بد حجابی و بی حجابی گفته بودند برای رئيس جمهور، برای آزادی ننگ نيست؟

من نمی دانم چه كسانی اين تحليل ها را برای امام جمعه محترم اروميه فرستاده كه معنای جامعه مدنی اين است! ولی از اين حرفها خيلی به عنوان يك روحانی و يك ايرانی شرمنده می شوم!

امام جمعه موقت اصفهان كه نماينده مجلس نيز هستند فرموده بودند من به شهامت می گويم كه طرفدار جدايی، طرفدار جدايی دانشجويان دختر و پسر در دانشگاه هستم و فكر من طالبانی نيست و هر كس می گويد طالبانی است، غلط می كند. كلاسها بايد جدا شود و پاركها و صندلی های دانشگاه محل امن گفتگوی خصوصی آنان نباشد.

افرادی كه از دانشگاهيان دنبال جريان استشهادی هستند و يا افرادی كه از مجالس روحانيت كشور اين حرفا را می زنند، جداً مخاطب اين نوشته من نيستند و اساساً علاقه به شخصی كردن مسائل ندارم.

ولی به عنوان يك ايرانی و يك روحانی خيلی از طرح اين ديدگاه ها رنج می برم و از اينكه كشور را می بينم كه هر روز اين ديدگاه های متحجرانه بعد از 7 و 8 سال مبارزه روشنفكرانه دوباره دارند جان می گيرند، افسرده می شوم.

راه حلی به نظرم نمی رسد ولی اين كه اين نگاه به جامعه، در بخشی از مديريت كشور باشد نشان بدی است كه تصميم گيران از واقعيت آنچه كه در جامعه می گذرد بسيار دورتر از آنند كه حتی آدم خوش بينی مثل من گمان می گردم.

و مهمتر از آن بازتاب جهانی آن است كه همراه با اين افراد آبروی تاريخی ملت ايران از يكسو و دين و اسلام جامعه از سوی ديگر در جهان چگونه مورد تهاجم قرار می گيرد.

  
 
                      بازگشت به صفحه اول
Internet
Explorer 5

 

ی