الهه كولايی، عضو شورای مركزی جبهه مشاركت كه در هفتمين اردوی ساليانه انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشكی در تبريز سخن می گفت با بيان اينكه" سياست خارجی ادامه سياست داخلی هر كشور است" گفت:

وقتی نظامی در داخل با چالش های دموكراتيك مواجه است، قطعا اين مساله در سياست خارجی اثر گذار خواهد بود . شاخص منافع هر كشور تنظيم كننده روابط بين كشور هاست. وظيفه هر حكومتی دفاع از مردمی است كه مبنای مشروعيت آن نظام است، اما اگر بخواهيم به منافع ديگر كه تعارض با منافع مردم قرار می گيرد اين مساله در عرف سياسی موجود جهان قابل قبول نيست و باعث به وجود آمدن پيامدهای منفی برای آن كشور خواهد شد.

دستگاه ديپلماسی در مواجه با جهان خارج حكم چشم گوش هر كشور را دار. متاسفانه در كشور ما قبيله گرايی به خاندان سالاری در اقصی نقاط جهان تبديل شده است و افرادی را برای دفاع از سياست خارجی به كارگمارده ايم كه حتی قادر به هجی كردن منافع ملی نيستند.

می خواهند دستگاه ديپلماسی را با آزمون و خطا اداره كنند كه باعث فرصت سوزی در سياست خارجی می شود و فرصت سوزی در سياست خارجی باعث دست از رفتن منافع ملی می شود.

بعد از يازده سپتامبر كنفرانسی با نام جهان بعد از آمريكا در ايران برگزار شد.  مساله "اگر بشود چه می شود" جائی در سياست خارجی ندارد زيرا ما بايد واقعيت های جهان بين المللی را ببينيم و اين يك واقعيت است كه بودجه نظامی امريكا از مجموعه بودجه 25 كشور عضو اتحاديه اروپا بيشتر است. ما نبايد خودمان را كم بگيريم اما بايد جايگاه خود را بشناسيم .

اگر می خواهيم به رفاه اجتماعی برسيم، نيازمند صلح هستيم نه تنش و جنگ، چون با تنش آفرينی كه نمی توانيم به توسعه رسيد. اگر به دنبال حل مشكلات معيشتی مردم هستم بايد سياست خارجی خود را مبتنی بر اعتماد سازی برقراری صلح و همچنين ايجاد روابط با ساير كشو رقر ار می دهيم .

الان تك تك كلمات صاحب منصبان خوراكی برای دامن زدن به تهديدات عليه ما ست. مثلا اظهارات اخير شمخانی باعث بازتابی جهانی عليه ما شد . تفاوت نگاه نظاميان و سياسيون در سياست خارجی ماهوی است. نظاميان در تمام دنيا تحليل و بررسی خود را از مسايل سياسی دارند .

برخی مواضع مسوولان داخلی در فضای كنونی ايجاد يك جنگ روانی عليه كشورمان را توسط ساير قدرت ها توجيه می كند. حاصل نديدن واقعيت های جامعه جهانی و محيط بين المللی و تغييراتی كه در قواعد نظام بين الملل ايجاد می شود اين است كه قادر نخواهيم بود از فرصت های نظری كه جمهوری اسلامی در اختيار دارد استفاده بهينه كنيم.