رسول ملاقلی پور كه از فيلمسازان نيمه مكتبی جمهوری اسلامی بود، سرانجام و پس از ساختن چندين فيلم از جنگ، با انتشار نامه ای كه مخاطب آن اعمال كنندگان سانسور سينمائی و مطبوعاتی در جمهوری اسلامی اسلامی است اعلام كناره گيری كرد. او كه معترض واكنش های حكومتی نسبت به فيلم "مزرعه پدری” است، در نامه خود نوشت:

چه حاصل از اينكه كی بودم و چه كردم؟ فرقی هم نيست و صد البته كه طلبكار هم نيستم حرف من بماند با تاريخ.

روزگاری نه چندان دور به گوشه ای از اين ديار عشق و ميراث تعرضی شده بود. جوانانی بودند، مردانی بزرگ، زمينی بودند و روحشان آسمانی، دوربين عكاسی و سوپر هشت من شرمنده بود از معرفتشان, هر چند كوتاه, ولی مردانه زيستن را ديدم و بی دليل نيست كه هر روز دورتر و تنها تر شدم. جرم من ساختن "پرواز در شب" و دعوت به "سفر به چزابه" برای ديدن "نجات يافتگان" و ملاقات با بانوی عشق خانم "هيوا" بود. البته اين جرم كمی نبود, همزمان با نمايش تحقيرشان كردند و در گوشی و علنی نجوا كردند، بدو، فراموش كن، و اين زمانه را آنطور كه ما می گوئيم ببين.
از نگاه "مجنون"،" نسل سوخته" را نبين. در همان خوابگردی بمان تا "خوابگرد" را نسازی، مگر نمی بينی با "مزرعه پدری” اين سرزمين پدريت چه مي‌‏كنيم؟ اگر راه پيروزی فرهنگی عده‌‏ای در گرو اين است كه من ديگر فيلم نسازم، به همه دوستداران و ارزش پيشگان و همراهان اين قافله مژده مي‌‏دهم كه اين پيروزی گوارايتان باد.

رسول ملاقلی پور ديگر فيلمی نخواهد ساخت