جمال ميرصادقی، رمان نويس ايرانی،  پس از سالها سكوت این اواخر چند مصاحبه انجام داده که آخرین آن با خبرگزاری ايلنا است. او در اين مصاحبه اشاره به سمت گيری ادبيات ايران در دهه های 30 و 40 ايران كرد و گفت: نويسندگان دهه پيش از انقلاب 57 درصدد بودند تا جهان را تغيير دهند، اما نويسندگان بعد از 57 به نوعی با بي‌‏آرمانی در آثار خود درگيرند. نويسندگان دهه‌‏های 30 و40 به نوعی به ادبيات متعهد گرايش داشتند وپرداختن به مسائل جمعی  را رسالت اصلی خود مي‌‏دانستند, اما پس از انقلاب رفته, رفته نويسندگان تعهدی نسبت به جامعه احساس نمي‌‏كنند.

همين مسئله موجب  راه يافتن مسائل فردی در داستان نويسی شده، چنان كه نويسندگان كنونی و به ميدان درآمده ايران كمتر به مسائلی كه در دهه‌‏های پيشين دغدغه نويسندگان  بود می پردازند.
 در دهه 30 و40 ظلم ستيزی ، افشاگری، حمايت از ستم ديدگان دغدغه نويسندگان  بود، چنان كه  صدمات سنگينی را نيز نويسندگان به اين دليل متحمل شدند. ادبيات در آن دهه‌‏ها حكم خنجری را داشت كه عليه حكومت مستبد پهلوی تيز می شد. گرايش غالب در آثار نويسندگان كنونی واقعا با سمت گيری آثار نويسندگان دهه پيش متفاوت است.