چندی پيش، از بعضی از شخصيتهای فرهنگی و سياسی كشور خواستم كه در وب نوشت برای خوانندگان مطلب بنويسند، آقای علی نصيريان، هنرمند معروف كشورمان (نقش آفرين قديمی تئاتر و سينمای ايران)اين يادداشت را ارائه كرده اند:

جناب آقای ابطحی گرامي

با سلام. اين چند خط را از قلم اين ناچيز بپذيريد.

با احترام: علی نصيريان

«به جوان های خوب اين سرزمين كهن درود می فرستم.

آموختن و تجربه كردن بهتر از اندرز شنيدن و پرحرفی كردن است. نمی دانم چرا بايد اينقدر حرفهای خوب تحويل داد. حرفهای خوب و خوش آيند و شايد هم با چاشنی بامزه ای از ادبيات خوب و خوش آيند كه در ادبيات كهن فارسی فراوان است. ولی تنها... حرف! حرف! حرف!

بهتر است آدم دستش را به زانوی خودش بگذارد و بگويد: يا علی...

دوران جوانی دوران گذرايی است. تا آدم به خودش بيايد تمام شده. دوران جوانی دوران خودسازی و اندوختن  دانش و تجربه است. دوران كاركردن است و البته زندگی كردن. زندگی در دوران جوانی فوق العاده شيرين است. ولی حلاوت آن نبايد جوان را غافل كند از تجربه كردن و دريافت كردن. چون طراوت و تازگی همين دوران است كه آمادگی دريافت او را بالا می برد.

هيچكس همه چيز را به شما نخواهد آموخت. خودتان بايد دنبالش برويد. از هيچ معلمی همه چيز را نخواهيد آموخت، خودتان بايد بياموزيد. خود آموزی بخش عمده ای از آموزش است.

درس و معلم و مدرسه اشارتند، بقيه اش با خودتان است و همت خودتان. استعداد خود را دريابيد و بدانيد توانايی هايی داريد كه از آن بی خبريد. كشف اش كنيد. هيچ چيز به راحتی به دست نمی آيد. بايد كار كرد، زحمت كشيد، حتی رنج برد... بايد ظرفيت شكست داشت، همين طور ظرفيت موفقيت. ولی از ممارست و دنبال كردن خواسته تان دست بر نداريد. بدانيد زندگی شيرين ولی سخت است و دنيا بی رحم... بايد جنگيد. بله جنگ سختی در پيش داريد. بايد تن به كار بدهيد. رنجهای راه را تحمل كنيد و بدانيد با آسان گيری و آماده خوری ره به جايی نمی بريد. بايد بجنبيد تا وقت داريد خودتان را بسازيد تا بتوانيد كشورتان را بسازيد. زمانهای پيش رو از آن شماست. سرافرازی گوارايتان باد.

فدای همه شما نازنينان

علی نصيريان