در سيستان و بلوچستان به دليل وجود تعداد زيادی كارگاه های كوچك و با توجه به شكل كارها كه اغلب به صورت قراردادی و پيمانكاری است , حدود 90 درصد شاغلين آن با قرار داد موقت مشغول كارند, در حالی كه همين كارهای به ظاهر موقت نيازمند انعقاد قرار دادهای 10 تا 15 ساله يا حتی قرار داد كامل ودايم هستند.

تعداد 120 هزار كارگر بيمه شده در زاهدان وجود دارد كه به جرات می توان گفت حدود 100 هزار نفر آن ها با قرار داد موقت بر سر كار خود حاضر می شوند و اين در حالی است كه اين افراد هيچ اطمينانی به ادامه كار خود ندارند, به همين واسطه امنيت شغلی به نحو چشم گيری كاهش يافته و يا نابود می شود.

اعتراضات متعددی را در اين خصوص از سوی جامعه كارگری شاهد بوده ايم, اما مسوولان مربوطه كه به نوعی می توانند درحل اين مسايل موثر واقع شوند, هيچ واكنشی از خود نشان نمی دهند.
 باز بودن دست كار فرما در عقد قرار داد های موقت با كارگران و نبود توجه و نظارت مسوولين كارگری به شكل و نوع عقد قرار دادهای كاری در كارگاه های كشور از عمده دلايل بحران قراردادهای موقت در سطح كشور است.