سيد محمد علی ابطحی: چند روز پيش در مورد درگيری تيم ملی فوتبال در بازی با عمان و آبروبری اين كار مطلب نوشتم. اما ظلم است اگر فقط اين بار را بر دوش تيم ملی بيندازيم.

يك نگاه عبوری تنها به تيتر روزنامه های هفته گذشته در عرصه رفتارهای سطوح بالای حكومت حكايت از آن دارد كه همه در حال سيلی زدن به هم هستند: وزارت بازرگانی به طور قاطع اعلام می كند كه اقتصاد كشور وقتی كه هنوز نمايشگاه ديگری نداريم با تعطيلی يك مرتبه نمايشگاه بين المللی تهران آسيب جدی می بيند، شهرداری قاطعانه اعلام تعطيلی آن را می نمايد. وزارت راه می گويد جاده چالوس باز شده، نيروی انتظامی می گويد بسته است. دولت می گويد قصد راه اندازی فرودگاه امام را دارد، نيروهای رسمی می گويند نخواهيم گذاشت. سخنگوی دولت می گويد وزارت اطلاعات می تواند قاتل زهرا كاظمی را پيدا كند، دادگستری تهران می گويد اين حرف هم سخنی با استكبار و در راستای تامين خوراك برای راديوهای بيگانه است. وزارت ارتباطات می گويد كه قرارداد ترك سل بهترين و اقتصادی ترين قرارداد است، نماينده محترم مجلس اعلام می كند اين قرار داد هزار برابر بدتر از تركمن چای است.

با اين حساب آيا سيلی رد و بدل شده در تيم ملی نمادی از اين حركت حكومتی نيست؟

اگرچه در صحنه سياست ممكن است همه اين كارها برای آن باشد كه در آخرين سال كار دولت، از دولت رو كم كنی شود تا پرونده، سربلند كار را به پايان نبرد. اما هدف هرچه باشد بايد قبول كرد كه اين سيلی های رسمی و اين روياروهايی حكومتی در رفتار جامعه تاثيرگذار هستند.

http://webnevesht.com