پنج دفتر جديد از منوچهر آتشى كه در هر كدام يكى از پنج شاعر برجسته شعر نو ايران معرفی شده انتشار يافت: نيما، اخوان، شاملو، سهراب و فروغ.

آتشى در تحليل اشعار شاملو می نويسد كه شاملو يك شاعر مدرن بزرگ بعد از نيماست. آتشى در كتاب ديگرش با عنوان «خيال روزهاى روشن» درباره نيما می نويسد: «نيما با وزن شكنى آشكار و پرهيز از شيوه هاى فصاحت گويى، چنان آغاز به سرودن كرد كه گويى دارد به زبان محاوره با تو حرف مى زند.»

درباره سهراب سپهری آتشی می نويسد: هشت كتاب سهراب سپهرى را مى توانم به جرأت بگويم بيش از چهار بار خوانده ام. پنهان نمى كنم كه هميشه از شعرهاى او لذت برده ام. حتى از شعرهاى بد او،مثل زندگى خواب ها، شرق اندوه.

در كتابی كه به اخوان اختصاص يافته آتشی می نويسد:

اخوان بى اغراق سراپا و هميشه، شعر بود، «اخوان خود شعر بود.»

و سرانجام، آتشی به سراغ فروغ می رود و درباره او می نويسد: فروغ درواقع، از يك سو آخرين حلقه چهره هاى برجسته دهه هاى سى و چهل است و از سوى ديگر، از طريق شعرش اولين سرحلقه شاعران جديد است.

دراين دوره جديد، شاعر نگاه هستى شناسانه متفاوتى با گذشته دارد، قالب هاى پيشين را مى شكند، رابطه اش با مخاطب از نوع ديگرى مى شود، عناصر سازنده شعرش گذشته را تغيير مى دهد و ...