پس از نيشكر هفت تپه و صنعت پارچه بافی درايران، اكنون نوبت به چای كشور رسيده است. با فرا رسيدن فصل خريد برگ چای، بار ديگر موجی از نگرانی در ميان چايكاران شمال كشور بالا گرفته است. چای وارداتی مانند پارچه و شكر وارداتی كه كمر نيشكر هفت تپه و ريسندگی های ايران را شكست، اكنون ريشه چايكاری را در كشور می خشكاند.
 كارخانجات چای برگ سبز چای را امسال نيز مانند سال گذشته يا نمی خرند و يا با ارزان ترين قيمت می خرند و به همين دليل محصول امسال نيز روی دست  چايكاران مانده است. درسالهای اخير با آزاد شدن واردات چای، بسياری از چايكاران باغات كشاورزی را رها كرده اند و بحران اقتصادی و اجتماعی گيلان بيش از پيش تشديد شده است. چنان كه به دليل وابستگی بخش مهمی از اقتصاد گيلان به چای حدس زده می شود امسال ركورد اقتصادی در اين منطقه بيش از سال گذشته باشد.

اين درحالی است كه چای خارجی چند برابر قيمت چای داخلی همچنان حاكم بازار است و دلالان و واسطه ها روز به روز نيز بر قيمت آن می افزايند.

تحت تاثير همين بحران و سياست واردات چای و عدم حمايت از توليد داخلی، نزديك به 80 درصد باغات چای شمال در سالهای اخير از زير توليد بيرون آمده اند.