آقای علی شاكری، در كسوت محقق تاريخ سوسيال دمكراسی و چپ ايران، مقاله ای در رابطه با نحوه تاريخ نگاری و ضرورت مقابله اسناد برای دست يابی به نزديك ترين قول ها از يك واقعيت و پديده تاريخی نگاشته است. اين مقاله را يا خودايشان و يا كسانی كه به كارهای تحقيقاتی ايشان علاقمند هستند برای پيك نت ارسال كرده اند. ايشان بعنوان نمونه از ضرورت تقابل اسناد و نقل قول ها برای دست يابی به واقعيت، تاريخ تولد بزرگ علوی، از پيشكسوتان داستان نويسی معاصر ايران را مبنای اين آموزش تاريخ نگاری قرار داده است. يعنی يكصدسالگی بزرگ علوي!

ضمن احترام به كوشش و تلاش چند ده ساله آقای شاكری در اين عرصه، تنها بخش نخست و در واقع مقدمه ورود به بحث مقاله ايشان را منتشر می كنيم. اين پرهيز از ورود به چنين مباحثی برای روزنت "پيك" از آن جهت اجتناب ناپذيراست كه كوتاه نويسی و مختصر انتشاری سياست اين روزنت است، بويژه در كناره گيری از برخی بحث و جدل های تاريخی و يا ارزيابی ها و صفات و توصيفاتی كه می تواند مورد رنجش و اعتراض اين و آن قرار گيرد. همين كه ايشان يكصدسالگی بزرگ علوی را به همگان يادآور شده اند، خود ما را در اين روزنت "بس"!

آقای شاكری می نويسد:

« در اين سال( 2004ميلادي) برخی يادبود سده ی تولد بزرگ علوی داستان نويس را برگذار می كنند. او از همكاران دكتر تقی ارانی در مجله ی دنيا بود؛ در زمره ی نخستين تحصيل كرده هايی بود كه به حزب توده(ايران) پيوست؛ و تا اخراجش از آن حزب- چند سال پيش از انقلاب- (ظاهرا بخاطر تماس با سفارت شاهنشاهی در آلمان شرقی و كوشش برای بازگشت به ايران) از جمله مهمترين شخصيت های ادبی آن حزب به شمار می رفت. با اين كه «خاطراتي» از علوی منتشر شده است، هنوز بايد تاريخ زندگی سياسی و كارنامه ی ادبی او مورد بررسی قرار گيرد. اين كاری است عظيم و در عين حال مهم، زيرا نزديكی او (و ايرج اسكندري) با دكتر ارانی، متفكر ماركسيست و دانشمند ی كه قربانی استبداد پهلوی شد، به حزب توده (ايران) جلايی ويژه داد.

يكی از حركات اوليه ی رهبران حزب توده، بلافاصله پس از تشكيل در نوامبر 1941 برگذاری يادبود و بزرگداشت ارانی بر سر مزار او بود. شهرت علوی پيش از آن كه بعنوان نويسنده شناخته شود، مديون كتاب او در مورد پنجاه و سه نفر است، كه در همان آغاز كار حزب توده منتشر شد و ارانی مركز ثقل آن بود.

اگر علوی فقط يك نويسنده ی برجسته بود و زندگی او اهميت سياسی نداشت، شايد تدقيق سال تولد او هم لازم نمی آمد. اما از آن رو كه زندگی او به قسمت مهمی از تاريخ ايران و چپ كشور مربوط می شود، پرسيدنی است كه آيا او در سال 1904، يعنی صد سال پيش، متولد شد؟ برای تدقيق اين تاريخ بايد گفته های ناروشن را با اسناد معتبر تاريخی مقابله و سپس تحليل كرد.»