- لايحه‌ مبارزه با جرم پولشويی به مجمع تشخيص مصلحت نظام فرستاده شد.2- طرح الحاق دولت جمهوری اسلامی ايران به كنوانسيون منع شكنجه، ساير رفتارها يا مجازات‌های ظالمانه غير انسانی و تحقيرآميز با اصرار نمايندگان به نظر قبلی خود به مجمع تشخيص مصلحت نظام ارجاع شد.

3- طرح جرائم سياسی، اعاده‌ شده از شورای نگهبان، برای حل اختلاف به مجمع تشخيص مصلحت نظام ارجاع داده شد.4- لايحه‌ی برنامه‌ چهارم توسعه، از سوی شورای نگهبان به مجلس شورای اسلامی عودت داده شد.

بيانيه 155 تن از نمايندگان مجلس شورای اسلامی در خصوص احضارهای اخير دانشجويان به محاكم قضايی روز گذشته در صحن علنی مجلس شورای اسلامی قرائت شد.

اين بيانيه به شرح ذيل مي‌باشد:

« در يك ماهه‌ی اخير اخبار مكرری از احضار دانشجويان دانشگاه‌های مختلف به دادگاه‌ها و صدور احكام شديد عليه آنها منتشر شده است. اين در حالی است كه در گذشته روال معمول رسيدگی به تخلفات دانشجويی در محيط دانشگاه‌ها از طريق كميته‌های انضباطی دانشجويی بوده و اين روند معقول مورد تاكيد شورای امنيت ملی نيز بوده است.

ادامه روند محاكمات دانشجويی در دادگاه‌های دادگستری و صدور احكام سنگين برای دانشجويان، نه تنها كمكی به وجود فضای آرام و منضبط در دانشگاه‌ها نمي‌كند، بلكه منجر به جريحه‌دار شدن احساسات دانشجويان و پيچيده شدن فضای سياسی دانشگاه‌ها مي‌گردد.

علاوه بر اين انتظار عمومی جامعه آن است كه نحوه‌ی برخورد حاكميت با دانشجويان از مقوله‌ی اغتشاشات اجتماعی و تخلفات خاطبان حرفه‌ای ممتايز دانسته شده و در فضايی متفاوت با فضای محاكم كيفری مورد بررسی قرار گيرد.

ما نمايندگان مجلس شورای اسلامی ضمن حمايت از تلاش‌های مثبت انجام‌شده، به مسؤولان محترم قضايی يادآور مي‌شويم كه ادامه‌ی اين شيوه ممكن است مشابه برخی پرونده‌های گذشته، دستگاه قضايی را دچار چالش‌های سياسی ويژه‌ای كند كه امكان خروج از آن به سادگی امكان‌پذير نباشد. به اين لحاظ از مسؤولان ذي‌ربط تقاضای جدی داريم كه اين روند نامناسب را متوقف سازند و پرونده‌های تخلفات دانشجويی را مطابق روال معقول گذشته به كميته‌های انضباطی درون دانشگاه‌ها ارجاع دهند.

در عين‌حال بر اين تقاضای جدی نيز اصرار مي‌ورزيم كه پرونده‌های باز و بلاتكليف را هرچه سريعتر به نحو معقول با نگاه عطوفت‌آميز اسلامی و با لحاظ كردن مصالح نظام خاتمه دهند و اجازه دهند دانشگاه‌ها در فضای آرام و امن قرار داشته باشند تا شايد زخم‌های عميق گذشته بر پيكر دانشگاه‌ها التيام يابد.»