تاج‌زاده در هفتمين نشست شاخه‌ دانشجويی جبهه مشاركت حضور يافته و طی سخنانی خطاب به جوانان گفت:

"در استراتژی خود نبايد از مولفه‌هايی استفاده كنيم كه منجر به نظامي‌گری و ايجاد خشونت در عرصه‌ جامعه‌ مدنی شود. بايد زمينه‌ای فراهم كنيم كه گروه‌های دموكراتيك با يكديگر همكاری داشته باشند. البته اين همكاری مترادف با ائتلاف نيست و عدم ائتلاف نيز به معنای عدم همكاری نيست، هر نيرويی كه به استقلال كشور و تماميت ارضی اعتقاد داشته و هم‌چنين ملتزم به قانون باشد و هدف خود را ايجاد مردم‌سالاری در جامعه قرار دهد، مي‌تواند در اين همكاری حضور داشته باشد. "

اين سخنان درعين حال آغازگر بحث نوين پيرامون گسترش جبهه دمكراسی در جمهوری اسلامی است و پاره ای محدوديت ها در عرصه همكاری نيروهای درون و بيرون حاكميت را پشت سر می گذارد، رويكرد ديگری را هم مورد نظر دارد و آن مخالفت با خطر راديكال شدن جنبش جوانان و دانشجويان كشور است كه اين روزها در اجتماعات و سخنرانی های مختلف مطرح و نسبت به آن هشدار داده شده است.

تاج زاده گفت:

"راهبرد ما در اصلاحات بايد به گونه‌ای باشد كه هزينه‌های فعاليت‌های سياسی را كاهش دهد يا دست كم از وضعيت موجود بالاتر نبرد.

 به هر ميزان كه هزينه‌ فعاليت‌های سياسی بالا مي‌رود قشر عظيمی از مردم ازسياست‌ورزی محروم مي‌شوند. تجربه نشان داده كه الگوی صبر و انتظار در جامعه‌ ما نتيجه نداده است زيرا چند سالی به خاطر اين الگو سكوت مي‌كنيم بعد به يك حركت انفجاری متوسل مي‌شويم و بعد از آن دوباره سكوت مي‌شود. ما در جامعه‌ خود تاكنون چهار حركت اصلاحی داشته‌ايم، ولی از نظر تئوری نتوانستيم در مورد اين چهار حركت نظريه‌پردازی كنيم. البته ديگران نيز نتوانستند در مورد اين حركت‌های اصلاحی در جامعه‌ ايران نظری ارايه دهند؛ و نظريات كلاسيك با وضعيت ايران سازگاری ندارد. ما به دليل گسست و فاصله‌ای كه در حركت‌های اجتماعی خود داشته‌ايم نتوانسته‌ايم نظريه‌ای مناسب با اين حركات ارايه دهيم.

شايد يكی از دلايل اين امر كه ما حزب و كادر قوي‌ای نداريم به خاطر گسست در فعاليت‌های سياسی است. ما هنوز در جامعه‌ خود دولت سايه نداريم و اگر فردا به حزبی در جامعه بگويند كه بيا دولت تشكيل بده؛ هيچ برنامه و مانيفيستی در اين زمينه وجود ندارد.
هيچ جامعه‌ای در قرن بيستم با ملت ما از نظر حركت‌های اصلاحی قابل مقايسه نيست و جامعه‌ ما فقط با قرن نوزدهم فرانسه قابل مقايسه است ولی ما نتوانستيم از از اين حركت‌های اصلاحی استفاده و انباشت تجربيات سياسی كنيم. تجربيات سياسی به همان اندازه مهم و ضروری است كه انباشت سرمايه و ثروت برای اقتصاد كشور ضروری است.
تاج‌زاده با اشاره به تحصن نمايندگان در مجلس و عدم گسترش آن در جامعه، اين حركت را يك گام رو به جلو دانست و گفت:

بايد خوشحال باشيم كه تحصن به جامعه كشيده نشد، زيرا اصل تحصن همين است؛ همچنان كه بعد از آن تحصن معلمان به خيابانها كشيده نشد.

محافظه‌كاران بايد بدانند كه سكوت مردم و دفاع از نظام به معنای اين نيست كه از آنها دفاع مي‌شود بلكه به دلايل آن است كه شرايط بهتری ندارند و نمي‌دانند بعد از آن چه اتفاقی مي‌افتد.
 هر نيرويی با استراتژی روشن مي‌تواند به بخش جدی هدفهای خود برسد،  ما معتقديم كه چون دموكراسی خواست ملت ايران است و منطبق بر گفتمان جهانی است، اگر در شرايط مساوی با محافظه‌كاران تلاش كنيم نتيجه‌ بيشتری خواهيم گرفت.

 ما فكر كنيم كه با تغيير قانون اساسی نمي‌توانيم كارهای بيشتری انجام دهيم. بايد در جامعه توازن قدرت ايجاد شود و ما نيز در ايجاد چنينن توازنی نقش داريم.

يكی از بيماريهايی بخشی از جامعه سياسی ما اين است كه افرادی آگاه و يا ناآگاه برای توجيه عملكرد خود شعارهای سوپر راديكال مي‌دهند. در شرايط فعلی بايد هوشيار باشيم تا در فرصت بوجود آمده عميق‌تر صحبت كرده و سطحي‌نگر نباشيم زيرا سطحي‌نگری از خصايص خوارج در گذشته است.

راديكالها با شعارهای تند نتيجه نگرفته و منحل شده‌اند. آنچه راديكال‌ها را تهديد مي‌كند انفعال راديكاليزم در جامعه ما است.

اصلاح‌طلبی يعنی آهسته و پيوسته رفتن. اين كار سخت‌ترين كار موجود است و هيچ راهبردی به اندازه‌ اصلاح‌طلبی جانكاه نيست، در پيروزی انقلاب چون عقايد و افكار ما با دلمان همسو بود سختی كار را احساس نمي‌كرديم اما در اصلاحات چون عقلمان انقلابی و دلمان اصلاح‌طلبی است كار سخت می شود."